สิ่งที่หายไป

เผลอแป๊บเดียวเว็บของเราก็ผ่านมาถีง4เดือนกับ6วันแล้วนะครับ เพื่อนๆโพสต์มากันทุกวันวันละ3เวลาเป็นเว็บที่สมาชิกน้อยแต่โพสต์มาก...โดยเฉพาะผอ.สมนึกตอบทุกกระทู้ ตรงเวลาและตั้งใจ และเสี่ยหอมซึ่งขยันตั้งกระทู้ใหม่ๆแรงมั่งนุ่มมั่งยั่วยวนมั่งเอ๊กซ์มั่งก็เป็นสีสันที่แสบสันต์ดี ผมคิดว่าเว็บเราถ้าขาดใครไปคนใดคนนี.จะเกิดความคิดถึงนะครับว่า...หายไปใหน....แต่มีอยู่2คนที่ผมเข้าใจและเห็นใจคือดิษฐ์กะโมทย์ซึ่งมีเรื่องกังวลใจอยู่ก็ไม่ค่อยได้โทรไปเซ้าซี้...ก็อยากจะให้สุ..พล หรือสุ..รีช่วยโทรไปคุยกะโมทย์หน่อยนะครับ แต่ก่อนโมทย์เคยโพสต์มาให้เราสนุกสนานกัน เวลาเสี่ยหอม หรือ ผอ.ปล่อยของกันก็มีเสี่ยโมทย์มาคอยตอดนิดตอดหน่อย ให้เบาๆ...ตอนนี้ผมเห็นเข้ามาหลายครั้งยังดูพวกเราอยู่ ยังไงยังไงเพื่อนๆหลานๆก็โทรให้กำลังใจโมทย์กะดิษฐ์กันบ้างนะครับ..ส่วนผมเองสนิทกะ2คนนี่จนมันเบื่อหน้าผมเต็มแก่แล้วครับ...

เปิดเทอม พวกเราคงจะห่างๆกันไปบ้าง
กลางวัน จะมีแต่ข้าราชการบำนาญ เฝ้าเวบ......................
แต่ช่วงค่ำๆก็คงมาพบกันเช่นเคย.ครับ

เห็นโมทย์เข้าเว็บนี่ค่อยสบายใจไปเปลาะนึง..ส่วนสุ..พลยังอยู่ดีเมื่อคืนช่วยงานแต่งลูกผอ.
สุ..รีล่องหนอีกแล้ว...ผมว่าเปิดเทอมก็คงจะเจอะเจอกัน ห่างหายดีกว่าห่างเหินนะครับ

ว่างๆก็มา......แอร์การดมันช้าหงุดหงิดไม่ทันใจ คงต้องซื้อคอมใหม่ คงต้องปรึกษาตุ๋ย

ห่าง...................เหิน.............ยังบินวนๆอยู่
ห่าง หาย............จ้อยเลยนะ

วันนี้ไปร้านลูกศิษย์ที่แสนตุ้ง ชื่อธงชาติ คำศรี เขาแต่งงานกับยุ้ย สุนิสา สุขา ที่เรียนพยาบาล (ชื่อนี้หรือเปล่าหวา จำพี่น้องคนอื่นอีก ๔ คน ได้หมด) ซื้อโทรศัพท์ ๑ เครื่อง คุยกับลูกศิษย์ซะเป็นชั่วโมง ผ่านเต๊นท์โรจน์ แต่ว่าไม่มีที่จอดรถ เลยไม่ได้แวะ

ผมไม่ได้หายไปไหน....ยังอยู่ครบ 32 ช่วงนี้วุ่นที่ .ร.ร. เตรียมวันเปิดเทอมใหม่ และก็ช่วยงานแต่งลูกผ.อ. จัดสถานที่ยกขันหมาก คอมที่บ้านซ่อมแล้วมีปัญหาจอขึ้นสีฟ้าอีกแล้ว ถ้าวันไหนมาทำงานที่ร.ร.มีเวลา ก็เข้ามาเว็ปได้ พรุ่งนีนัดผู้ปกครอง มาเอาเงินเรียนฟรี 15 ปี แล้ววันที่ 10 เด็กมาเรียน...แล้วครับ