แวนโก๊ะห์

Van Gogh ‪#‎ร้องไห้หนักมาก‬ แวน โก๊ะ จิตรกรเอกที่ภาพวาดฝีมือเขา ถูกซื้อขายด้วยราคาแพงที่สุดอันดับต้นๆของโลก. แต่ตลอดชีวิตสั้นๆของเขา ขายภาพได้เพียงภาพเดียวในราคาที่ถูกมาก. เขาจึงใช้ชีวิตช่วงท้ายอย่างยากจนและหดหู่ อย่างที่เห็นได้ในคำพูดสุดท้ายของเขา ก่อนเสียชีวิตเพราะฆ่าตัวตาย “The sadness will last forever.”

แวน โก๊ะ เป็นจิตรกรที่ฝีมือดีที่สุดในโลกคนหนึ่ง และเขาได้ทุ่มเทความพยายามชนิดเอาชีวิตเข้าแลกแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยประสบความสำเร็จ. แน่ใจไหมว่าความสำเร็จเกิดจากตัวคนนั้นล้วนๆ? ถ้าใช่ แวน โก๊ะ ก็ต้องประสบความสำเร็จไปแล้ว. หรือว่ายังมีปัจจัยอื่นอีก?

เคยลงเรื่องของแวนโก๊ะห์มา2ครั้ง ก็ไม่น่าแปลกใจนะครับที่รูปแกขายไม่ออก
ในช่วงนั้น เพราะไม่ต้องกับรสนิยมของคนในสมัยนั้นซึ่งนิยมภาพสวยงาม
นุ่มนวลที่เรียกกันว่ายุคเรนัวซองก์
ก็เหมือนกับเอาเพลงหมอลำไปประชันกับบอดี้แสลมป์ที่กรุงเทพ คนต้องดู
บอดี้แสลมป์เป็นธรรมดา
และในทางกลับกันถ้าเอาเจนิเฟอร์คิ้มไปประชันกับหญิงลีที่นายายอาม
เจ้คิ้มม้วนเสื่อแน่นอน

ผมไม่แปลกใจที่ภาพของแวนโก้ะห์ขายไม่ได้ในยุคของแก แต่แปลกใจ
ที่มาได้รับการยอมรับจากทั่วโลกในยุคปัจจุบัน แบบที่คุณเฉลิมชัยเทียบ
ไม่ติด

สิ่งหนึ่งที่ผมรับรู้จากการดูภาพโย้เย้สีสดๆนั่นคือ ภาพของแก แตกต่าง
จากคนอื่นๆ ซึ่งถ้าจะเรียกในสมัยนี้ก็คือ อัตลักษณ์ เอกลักษณ์ หรือ
ความคิดสร้างสรรค์นั่นเอง