ปีนี้เดินไปถ่ายรูปบรรยากาศงานกินเจเป็นคืนที่ 2 เอาเลนส์ไวด์ไป
ถ่ายสลับกล้องโทรศัพท์ ซี6 ตัวเดิม ที่มาลงในฟอรั่มนี้เพราะปีนี้
รู้สึกบรรยากาศเก่าๆกลับมาอีกหน ผมไปนั่งดูงิ้วเหมือนตอนเด็กๆ
จนวันนี้ผมอยู่ในวัยที่เรียกว่า อาแปะ นั่งอยู่ท่ามกลางเด็กๆ รู้สึก
ดีใจที่ผู้ใหญ่พาเด็กมานั่งดูงิ้ว และเด็กก็ดูตื่นตาตื่นใจเสียด้วย
ผมนั่งถ่ายรูปนางเอกงิ้ว แล้วนึกครึ้มๆว่า เออสวยดี ก็คงคล้ายๆ
คนไทยชอบดูลิเกนั่นแหละ เด็กๆที่เติบโตมาในวัฒนธรรมเดิมๆ
เหล่านี้ย่อมดีกว่าเติบโตในสิ่งแวดล้อมที่เป็นร้านเค้ก ร้านกาแฟ
แน่นอน
นั่งถ่ายรูปอยู่พักใหญ่ก็เดินออกจากแสงสว่างจากไฟบริเวณวัด
เดินกลับบ้านท่ามกลางแสงสลัว เห็นเด็กวัยรุ่นยืนบ้างนั่งบ้างตรง
3แยกเลี้ยวไปบ้าน เป็นภาพที่ชินตามาหลายปีหลังจากที่ร้าน
กลางคืนที่มาหลังจากการอนุรักษ์ไม่นาน และฝังรากมาจนถึง
วันนี้.....
