ลูกค้าคนหนึ่งเป็นเด็กหนุ่มอายุไม่ถึง 30 เคยเอางูยักษ์มาให้คนถ่ายรูป
เก็บสตางค์ในงานริมน้ำโดยขอที่หน้าบ้านผม ซึ่งผมก็ให้พื้นที่ฟรัไป
ปรากฏว่าคนมาถ่ายรูปกับงูด้วย และเข้าร้านผมด้วย แฮปปี้ทั้ง 2 ฝ่าย
และเด็กหนุ่มคนนั้นก็เป็นลูกค้าผมจนทุกวันนี้
เด็กหนุ่มคนนี้ขายโทรศัพท์ยี่ห้อดังเพียงยี่ห้อเดียวอยู่ใต้ถุนห้าง ดูแล้ว
ประสบความสำเร็จตั้งแต่วยหนุ่ม เร็วกว่าผมในวัยเดียวกัน ตอน30
ไม่มีเงินเก็บใช้จ่ายเดือนหมดเดือน
และในวัยใกล้เกษียณของผมในเวลานี้เวลาเห็นความสำเร็จของคน
รุ่น30ทีไร ก็รู้สึกว่าเราน่าจะทำได้อย่างเขาบ้าง(ในวัยนี้)
ผมเคยแชร์เรื่องราวในเฟ้ซเรื่อง 800 เลี้ยงตัวอยู่ได้ 1 เดือน
ของหนุ่มตกงานจนได้งาน และ รอดตัว มาจนแชร์ประสบการณ์
ให้ฟัง รวมทั้ง อดีตพนักงานแบ้งค์ลาออกมาขายเสื้อผ้า มีเงิน
8 หลัก เมื่ออายุเพียง26 หลายคนคิดว่าเป็นไปไม่ได้
แต่ผมเชื่อและได้เห็นตัวอย่างจากหนุ่มเจ้าของร้านขายโทรศัพท์
แล้วว่า..เป็นไปได้
เขียนมาเพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้เพื่อนๆก่อนเกษียณว่า โอกาส
ยังมีอยู่เสมอ แต่ผมก็คิดว่า บำนาญพอกินแล้ว มากกว่า พนัก
งานเอกชนเสียด้วยซ้ำ
เอาเวลาที่เหลือไปทำในสิ่งที่ อยากทำ จะดีกว่า
