เขียนถึงงานเกษียณอีกทีนะครับ คงยังไม่เอียนกันเสียก่อน
ปี 59-60 คงจะตามจำนงไปอีกหลายคน
ผมนึกดีใจที่เออรี่ออกมาก่อน(แม้จะเสียดายเงินบำนาญ
ก้อนโต) ที่ว่าดีใจเพราะทำอกทำใจให้ชินกับชีวิต
หลังเกษียณได้ก่อนและสร้างชีวิตใหม่ที่แสนจะขรุขระ
ได้ทัน
ถามว่าความเป็นอยูู่ระหว่างชีวิตพ่อค้า กับ ข้าราช
การบำนาญตอน60ต่างกันมั้ย ดูเหมือนว่าถ้าบำนาญ
3หมื่นกว่าๆเนี่ยถ้าไม่มีภาระอื่นก็ถือว่าสุขสบาย
ตลอดชีวิตละครับ เพราะไม่ทำงานเงินก็เข้ามา
ทุกเดือน
แต่ถ้าค้าขายแล้วมีดอกเบี้ยเดือนละ 3 หมื่นทุก
เดือน ก็สูสีกัน ซึ่งก็เหนื่อยครับ แต่หยุดไม่ได้
เวลาที่ผมเจอปัญหาอุปสรรค ผมก็คิดถึงความสบาย
หลังเกษียณทุกที ไม่ได้นึกถึงน้ำอดน้ำทนต่องาน
ราชการที่มีไม่หยุดถึงวันเกษียณเหมือนกัน
ไม่มีอะไรง่าย ครับ...อากงว่าไว้
