วันนี้ผมเริ่มรู้สึกว่า ความเหงา กำลังเข้ามาเยือน เพราะคืนนี้ต้องส่ง
ลูกไปนครปฐม หลังจากหยุดยาวมา 6 เดือน และอีก 6 เดือน
น้ำพุก็คงไปเรียนต่ออีกคน หลายคนคงผ่านจุดนี้มาแล้ว อย่าง
เสี่ยโมทย์ ที่ลูกสาวกับลูกชายคงไปทำงานกันหมด ตอนนี้ก็
เหลือคู่ชีวิต 2 คน นายใหญ่กับพิชัยโชคีที่ลูกมาอยู่ใกล้ๆ
ส่วนผมยังไม่แน่ไม่นอน ขนาดมีครอบครัวมีแม่ยังเหงาลึกๆ
ชีวิตที่สภาพจิตใจเริ่มอ่อนแอลงตามวัยที่เพิ่มขึ้น ความเหงา
ก็มาครอบงำได้ง่ายขึ้น ตอนเป็นโสดเคยเหงาเยียบเย็นมา
แล้ว แต่งงานมีครอบครัวไม่เคยสนับสนุนให้ใครเป็นโสด
ไม่เคยว่าชีวิตครอบครัวสู้คนโสดไม่ได้
ช่วงที่มีความสุขก็คือช่วงที่ได้เลี้ยงดูลูกตอนเล็กๆ อยู่
พร้อมกันเป็ครอบครัวใหญ่ จนญาติผู้ใหญ่จากไปทีละคน
2 คน จนเหลือลูกที่จากเราไปเรียน ไปทำงาน ไป
มีครอบครัว
ผมนึกถึง วันปีใหม่ของชายชรา แล้วรู้สึกหนาวว่ะ 555
