คั่นเวลาในอดีตด้วยเรื่องราวชีวิตในปัจจุบันของชาวคอกหมู
เรานะครับ ซึ่งอีก2-3ปีหมูในตำนานที่หลงเหลืออยู่ ก็
เกษียณอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด
ชีวิตของพวกเราในวัยนี้ก็เป็นวัยที่คนอื่นต้องยกมือไหว้
แล้วละครับ เรียกว่าเป็นครูอาวุโส หรือครูเก่าไปเลยก็ได้
ยกเว้น นายใหญ่ ที่ตั้งใจจะเป็น ครูหนุ่ม ไปจนเกษียณ
เสี่ยโมทย์บอกกับผมว่า เรามาถึงเวลาที่มีประสบการณ์
พร้อม เงินพร้อม สามารถทำอะไรได้เยอะ กลับไม่ทำ
แต่ตอนหนุ่มประสบการณ์ไม่มี เงินน้อย แต่ฝันอยาก
ทำโน่นทำนี่ ชีวิตของปราโมทย์ก็คือการทำงาน
การบริหารชีวิตที่ดีก็คือหาเงินให้เพียงพอที่จะ
สร้างความมั่นคงให้กับชีวิตในยามที่ทำงานไม่ไหว
แต่มีเงินเลี้ยงตัวเองและเป็นที่พึ่งของลูกหลานได้
อย่างเช่นพิชัยกับป๋วเตรียมสวนไว้ให้ลูก ต่อเติมบ้าน
ให้ลูกเสร็จ นี่เป็นการวางแผนชีวิตที่ดี แม้ว่าตอน
นี้จะเหนื่อย
ทีแรกผมจะเพลาๆแล้ว แต่มีสิ่งหนึ่งที่ควบคุม
ไม่ได้ก็คือเงินเฟ้อ ค่าครองชีพที่สูงขึ้นทุกปี
ในขณะที่รายรับเท่าเดิม เป็นสิ่งที่ทำให้หยุด
ไม่ได้
แต่ชีวิต ก็คือการเริ่มต้นใหม่ทุกวัน
และตราบใดที่เรายังกิน เราจะหยุด
ทำกินไม่ได้เลย-เสี่ยโมทย์ว่าไว้
ความฝันที่จะท่องเที่ยวถ่ายรูปก็ดูเหมือน
เลือนลางลงอีกแล้ว555
