ภาพถ่ายเหล่านี้เป็นฝีมือการถ่ายของศิลปินหญิงชาวอิรัค Bahareh Bisheh โดยเธอเล่าว่า เด็กหญิงตัวน้อยๆ ในภาพเป็นญาติห่างๆ ที่ต้องเสียพ่อแม่ไปจากภัยสงครามในอิรัคที่ยืดเยื้อมาเป็นเวลานาน
ทุกๆ วัน เด็กหญิงจะต้องออกมาเล่นอยู่หน้าบ้านคนเดียวลำพังพร้อมตุ๊กตาหมีตัวโปรดและชอร์กสีต่างๆ วันหนึ่งเธอวาดรูปผู้หญิงขนาดใหญ่ลงบนพื้น เป็นภาพผู้หญิงใส่ผ้าคลุมฮิยาบและกำลังยิ้ม เมื่อวาดเสร็จ เด็กหญิงตัวน้อยถอดรองเท้าวางไว้ข้างภาพแล้วก้าวเข้านอนคู้ตัวบริเวณหน้าอกของรูปผู้หญิงที่ตัวเองวาดราวกับว่ากำลังนอนอยู่ในอ้อมอกแม่ที่แสนอบอุ่น เพียงแต่ในความเป็นจริง เธอนอนอยู่บนพื้นที่ทั้งแข็งและเย็น และเธอไม่เคยได้นอนบนอกแม่ ไม่เคยได้กอดแม่เลยสักครั้งเดียวในชีวิต
Bahareh Bisheh เห็นภาพนี้จึงรีบนำเก้าอี้มายืนที่ปลายเท้าของภาพและถ่ายภาพนี้เก็บไว้ เพราะเป็นภาพที่ทั้งสะเทือนใจ และสื่อความหมายได้มากกว่าคำเป็นล้านคำ ไม่ใช่เพียงภาพนี้เท่านั้นที่เด็กน้อยวาดขึ้นจากจินตนาการของตัวเอง แต่ยังมีอีกหลายภาพที่เธอพยายามวาดออกมาจากจินตนาการ และบอกได้ถึงความรู้สึกและความต้องการลึกๆ ภายในใจตัวเองนั่นคือต้องการมีแม่
สำหรับเด็กกำพร้า เราอาจคิดว่าเขาต้องการหลายๆ สิ่งเพื่อทำให้ชีวิตอยู่รอดได้ดีในสังคมต่อไป แต่สำหรับเด็กหญิงตัวน้อยคนนี้ เธอมีความต้องการและความฝันที่เล็กมาก เธอบอกว่าเธอต้องการแค่ "กอดจากแม่" เท่านั้น
http://www.momypedia.com/article-7-21-368/เด็กอิรัคกำพร้านอนในภาพวาดแม่-เรื่องจริงที่โลกและคนเป็นแม่ต้องอึ้ง/
