เพื่อนเก่า

วันนี้เป็นวันฉลองวัด วันนี้ผมเจอเพื่อนเก่าสมัยเด็กหลายคน คนหนึ่งเคยเรียนตั้งแต่ประถมคิดทำมาหากินตั้งแต่เด็ก
เริ่มเอาไอติมตราจรวดขาย ขับรถพาเพื่อนไปซื้อโกเมนทีหนองบอน ผมรู้จักหนองบอนก็เพราะเพื่อนคนนี้แหละ ต่อ
มาบรรจุเป็นครู ลาออกทำธุรกิจหลายอย่างประสบความสำเร็จอีกคน ชอบอ่านหนังสือ ชอบคุยเรื่องปรัชญา ผมบอก
ว่าแต่ก่อนก็อ่านหนังสือปรัชญา และหนังสือแนะนำการประกอบธุรกิจเยอะมาก นอกเหนือจากหนังสืออื่นๆ แต่เลิก
อ่านมา2ปีแล้ว เพื่อนถามผมว่าทำไม ก็บอกมันไปว่า กูเลิกแสวงหาแล้ว อายุขนาดนี้ไม่รู้จะไปค้นหาอะไรอีก ส่วน
ไอ้หนังสือการตลาดก็เลิกแล้วเหมือนกัน แต่ก็ได้แนวคิดจากหนังสือพวกนี้มาบ้าง เพื่อนผมสงสัยก็ถามว่าแล้ว
ทำไมเลิกอ่าน ผมก็บอกว่า ผมพอแล้ว

เพื่อนผมบอกผมว่า งั้นก็มีพอมีพอกินแล้วน่ะสิ เคยเห็นคนพูดแบบมึงนี่แหละ

ผมบอกว่า ก็ไม่จนหร็อก เพราะไม่เคยเป็นคนรวยกับเขาซะที