ทีแรกผมก็ไม่เข้าใจคำว่า แมงสาบ สลิ่ม ปลวก โลกสวย และตะกวด นัก
แต่พอนานวันเข้าก็รู้ความหมายได้เองโดยไม่ต้องถามใคร ในบุคลประเภทที่กล่าวมาเนี่ย ตอนนี้ผมเกลียดพวกโลกสวย มากที่สุด ก็คือพวกชอบอ้างหลักการ ความถูกต้อง ความสงบสันติ หลักกฎหมาย หรือแม้แต่หลักธรรมมะมให้ผู้คนคล้อยตาม ประหนึ่งว่าฉันเนี่ยเป็นเทพ เรียกอีกอย่างก็คือพวกดัดจริต ตอแหล แบบศรีธนญชัยนั่นแหละ ที่เอาประเด็นเล็กๆมาบิดเบือน
ประเด็นใหญ่ พวกเหี้ยนี่ไม่ค่อยได้อยู่แนวหน้า ในยามศึก อยู่ในแนวยุมากกว่า ได้แก่บรรดานักวิชาการ
อาจารย์ นักวิเคราะห์การเมืองทั้งหลายที่นิยมออกโทรทัศน์คอยชักใบให้เรือเสีย พวกนี้ ดีแต่พูด มากกว่า
อภิสิทธิ์เสียอีก ชอบเอาสถานการณ์มาเป็นบันใดให้ตัวเองยืนสูงขึ้น
สมบัติ บุญงามอนงค์ หรือม้อบดีไซเนอร์ก็เป็น1ในนั้น เวลาน้องแตงโมว่าปีนี้เป็นปีแสบหู ก็ว่าเขาหยาบคายแต่ไอ้ที่ทั้งหยาบทั้งถ่อยอย่างจ่ประสิทธิ์กลับเฉย ส่วนตัวเองชอบชูนิ้วกลาง(ให้อวัยวะเพศ)กลับทำอยู่บ่อยๆ
หน้าตาเฉย เบื้องหลังก็แอบไปพบมือขวานักโทษรับงานมาก่อม้อบดีไซเนอร์บ้าๆบอๆ และที่น่าแปลกใจ
ที่เวลาทีวีไทยนำคน2ขั้วมาเถียงกันออกโทรทัศน์ก็มักจะเลือกไอ้บ้านี่มาออกรายการเสมอพวกโลกสวยอีกรายก็คือปวีณาแม่พระที่ช่วยเด็กหรือต่อต้านความรุนแรง แต่พอตำรวจยิงแก้สน้ำตาใส่ผู้ชุมนุม
กลับเฉย และอาจารย์ที่เสือกขยันตอนบ้านเมืองวุ่นวาย ก็อยากจะรู้ว่าวันปีใหม่มันจะหยุดกันใหม
สู้กับแก้ส กับ ตำรวจ กับเสื้อแดงแล้ว สู้กับพวกโลกสวยเนีย เหนื่อยกว่า ครับ
