เพื่อนเก่า

เมื่อเอ่ยถึงงานวันวาร ก็ต้องเอ่ยถึงเพื่อนเก่า เพื่อนสมัยม.ศ.3ที่มาหาผมเป็นประจำเมื่อมีงานริมน้ำ เขามานั่งหน้า
บ้านผมตลอดงานเป็นปีที่3แล้ว ทิ้งตำแหน่งผู้จัดการโรงแรมใหญ่ในกรุงเทพมาใช้ชีวิตอยู่บนเขาที่บ้านอ่าง ไม่
รู้นายใหญ่จะรู้จักหรือเปล่า นามสกุลแสวงผล ผมชอบเพื่อนคนนี้ตรงที่ว่า เวลาเจอเพื่อนๆจะพูดว่า เวลาพวกมึง
มาเจอกัน อย่าอวดร่ำอวดรวย แล้วเพื่อนที่เขาไม่รวยอย่างพวกมึงเขาจะคุยอะไรวะ...มันต้องคุยเรื่องเก่า ไม่ใช่
เรื่องวันนี้หรือนาคต...

ผมเคยเจองานนึง เป็นงานแต่งงานเพื่อนยุคน้าชาติพอดี พวกมันก็คุยกันแต่เรื่องรวยรวยนี่แหละ ผมเลยก็เลย
ชวนพวกมันชนแก้ว ปรากฎว่าคืนนั้นผมนอนอยู่บ้านเจ้าบ่วน่ะแหละ นับตั้งแต่วันนั้นพวกเพื่อนรวยๆของผมก็จ้อง
จะเอาคืน แต่ผมก็ไม่ไปร่วมสังสันทน์จนพวกมันจะลืมๆไปแล้ว

เอารูปมาลงให้ดูว่า ไม่แคร์สื่อ เหมือนกัน555

เห็นอยู่เหมือนกัน........ 

.......มีเรื่องอยู่ว่า....วันแต่งงาน เพื่อนเจ้าบ่าวนอนอยู่ในห้องเมามาย

เจ้าสาวออกไปเข้าห้องน้ำ กลับมาเข้าห้องผิด มาถึงคลุมโปงเลย คืนนั้นเพื่อนเจ้าบ่าว

เลยได้เป็นเจ้าบ่าว....ทั้งคืน.....เช้ามาเอะอะโวยวาย.....

.........ใช่เพื่อนผมคนนี้หรือเปล่าไม่รู้....ข่าวลงหน้าหนึ่ง เรื่องจริงไม่ได้โม้มมมมมมมมมม 55555

ขอหัวเราะหน่อย ฮิ ฮิ

โอ....โอ....ยังไม่เคยลงข่าวหน้า 1 ประเภทเข้าห้องผิดเนี่ยไม่ใช่ผม และไม่เคยทิ้งรองเท้าไว้ที่
บันไดให้เพื่อนเห็นตั้ง7-8คน ฮี่...ฮี่..

   

ไม่รู้ว่ะ รู้จักแต่ถาวร แสวงการ หนองชิ่ม แต่ที่เขาพูดจริงว่ะ เวลาผมเจอพวกคุยแต่คศ.๓ ผมก็ชิ่งออกเหมือนกัน

ความรวย-ความสวย-ความจน-ความหล่อ...เราก็รู้ว่าไม่ยั่งยืน....แต่ปุถุชนส่วนใหญ่ยังใช้วัดคุณค่าความเป็นคนเหนือคนกันอยู่...โลกเราจึงมีปัญหาต่างๆมากมาย เกิดความโลภ เกิดการแข่งขันแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันฯลฯ....จนบางครั้ง ลืมนึกถึงคุณธรรมความดีกันไปเลยก็มี....เพราะมัวแต่อวดสวย อวดรวย ฯลฯ อวดความไม่เที่ยงแท้แน่นอน (ที่คิดว่าน่าจะเที่ยงแท้แน่นอน...)....

ครับ..ผมถึงไม่มีไอโฟน ฟอจูนเนอร์ สร้อย แหวน ให้รกมือรกคอ