หลังจากที่ลงรูปดรัมเมเยอร์ไปแล้ว ผมได้เห็นกีฬาสีที่โรงเรียนสตรีประจำจังหวัดจัดได้อลังการ์มาก มโหราฬกว่า ร.ร.ที่ผมว่าเจ๋งแล้วซะอีก การแต่งตัวขบวนพาเหรดหรูฟู่ฟ่า ผมว่าค่าใช้จ่ายงานนี้หลักล้านแน่นอน ตัดกันที่ม.ราชภัฏซึ่งเป็นสถาบันอุดมศึกษากลับจัดแบบเรียบง่าย แต่งชุดนักศึกษาเดินพาเหรดเฉยๆ แม้ว่าผมจะชอบเรื่องสวยๆงามๆแต่กลับชื่นชมในความประหยัดเรียบง่ายในกิจกรรมกีฬามากกว่า เพราะแก่นแท้ของก๊ฬาคือทักษะ ความสามารถของนักกีฬาน่าจะได้รับการพัฒนามากกว่าชุดดรัมเมเยอร์ หรือขบวนพาเหรด
อีกสิ่งที่เห็นก็คือ อีเว้นท์ ที่เข้ามามีบทบาทในทุกงานสาธารณะ ไม่ว่าจะเป็นงานแต่งงาน งานแถลงข่าว ลามเข้าไป
ถึงงานเทศกาลต่างๆ หรือแม้แต่งานมอร์เตอร์โชว์ ก็ล้วนต้องพึ่งพาอาศัยบริษัทที่รับงานอีเว้นท์ทั้งสิ้น
การสร้างภาพจัดฉาก เผยแพร่ต่อสาธารณะสร้างความชื่นชมและประทับใจแก่ผู้ร่วมงาน ทำให้ผู้คนหันมาพึ่งพาบริษัทจัดงานเหล่านี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนสังคมสมัยใหม่เริ่มเปลี่ยนไปแล้วผู้คนก็กำลังตกเป็นเหยื่อของมายา
ภาพเหล่านี้ซึ่งเป็นเปลือกนอกมากกว่าแก่นสารหรือสาระในการดำเนินชีวิตจริงๆ
