เมื่อเช้าผมเดินทางไปกรุงเทพตามปกติ ปกติจนน่แปลกใจรถก็โล่ง ผมผ่านด่านเพียงด่านเดียวเปิดกระจกยิ้มให้อส.
ตำรวจยศนายร้อยถามว่าไปใหนครับผมก็ตอบว่าไปกรุงเทพครับ ก็โบกมือให้ผมไป ตลอดการเดินทางก็ปกติไปซื้อ
ของก็ปกติแทบไม่มีใครพูดถึงเรื่องการชุมนุมเลย คนที่เคยบ่นๆกับผม ผมก็ถามว่าทำไมไม่ไปล่ะ พอสายหน่อย
เสี่ยหอมซึ่งอยู่ใกลจากผมเยอะแยะกลับรู้ว่ามีการใช้แก้สน้ำตากันแล้ว ผมซื้อของเสร็จก็ขับรถกลับ
พอตกเย็นเสธอ้ายยุติการชุมนุม ทีแรกรู้สึกว่า อะไรกันวะ แต่พอคิดอีกทีเสธอ้ายทำถูกแล้ว ไม่ใช่เหตุผลที่จะรักษา
ชีวิตคนอย่างเดียว แต่เหตุผลหลักก็คือคนกรุงเทพไม่ออกมา ผมว่าคนที่วิพากวิจารณ์และรู้มากที่สุดก็คือคนกรุงเทพ
นี่แหละ ถ้าคนกรุงเทพออกมาทุกบ้านนั่นแหละก็สำเร็จ แต่นีคนต่างจังหวัดมาเจ็บมาตายแทนหลายครั้งแล้ว คน
รู้มากยังเฉย เสธอ้ายคงคิดว่ารักษาชีวิตคนดีๆไว้ดีกว่า ในเมื่อเห็นแก่ตัวกันนักก็ต้องทนกันต่อไป
พอเห็นศอฉ.หรือศอ.รส.ภาคตำรวจแลฃ้วผมคิดว่าตอนนี้ รัฐตำรวจเกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว ส่วไอ้ล้งเล้ง
ก็นับวันรอถูกปลดจากตำแหน่งได้ในอีกไม่นาน
สิ่งที่เสธอ้ายทิ้งไว้ก็คือกรณ๊จาบจ้วง(ผมเคยเห็นมาแล้ว บางรายหนักกว่านี้) ถ้าคนไทยยังเฉยอยู่ ก็สมควรแล้ว
ที่จะโดน ขี้ข้านักโทษ มันกดหัวเอา.......
ส่วนเสธอ้ายผมก็ถือว่าเป็นชายชาติทหารจริงๆ....
