เรื่องปลาต่ออีกตอนนะครับ อย่าว่าเอาเรื่องตัวเองมาเขียนเลยนะ เพราะตอนนี้เขียนเรื่องการเมืองแล้วรู้สึกอยากจะอ้วก(จริงๆครับ..ไม่ได้ดัดจริตพูด)...พอดีได้ไปเห็นปลาคาร์ฟแชมป์โลกตัวหนึ่งที่ญี่ปุ่น ออกรายการโทรทัศน์ ก็
เลยถือโอกาสเล่าให้ฟังอีกครั้งนะตรับ รู้สึกว่าเคยเขียนไปแล้วครั้งหนึ่ง ที่เขียนมาก็เพราะปลาตัวนี้เป็นของคน
ไทยและก็เป็นคนจันท์นี่เอง(แต่งตอนนี้คงไม่ได้อยู่จันท์) นามสกุลเกษมศานต์ครับ เป็นเจ้าของปลาคาร์ฟ
แชมป์โลก ราคาคงเป็นล้าน เรื่องแปลกก็คือ เจ้าของปลาอยู่เมืองไทย แต่ปลาอยู่ญี่ปุ่น จ้างคนญี่ปุ่นเลี้ยงที่
เมืองฮิโรชิม่าครับ ผมถ่ายรูปจากโทรทัศน์มาให้ดูก่อน ขี้เกียจหาในอินเตอร์เน็ตพูดถึงราคาปลา ก็คงเป็นการตลาดไปแล้ว คือถ้าสวย คุณภาพดี หายาก ก็ราคาแพง
กล้องก็หลักแสน รถจักรยานก็หลักแสน มอร์เตอร์ไซค์หลักล้าน
บางคนว่าซื้อจักรยานทำไมแพงกว่ามอร์เตอร์ไซค์อีก
บางคนว่าซื้อมอร์เตอร์ไซค์ทำไมแพงกว่าปิ้คอัพอีก
บางคนว่าซื้อรถยนต์มินิทำไมแพงกว่าบ้านอีก
ไม่สิ้นสุดหร็อกครับ...มนุษย์.....แต่สำหรับผมแล้วเงินมีค่าก็จริง วัตถุสวยอยากได้ ก็จริง ได่แล้วก็มีความสุข
แต่ผมคิดว่าความสุขที่ได้มาด้วยเงิน และ..วัตถุ นั้น วันหนึ่งก็เสื่อมค่าไป
แต่การทำความดีนั้นราคาไม่แพงครับ ที่เรียกว่า เมตตา กรุณา นั้น....
เป็นความสุขที่ยั่งยืนกว่า
