นิทานก่อนนอน

...เมื่อวานนี้ 19พ.ค. ทำงานหนักมากเหนื่อยและง่วงนอน...สวดมนต์ก่อนนอนกำลังจะนอน
ครึ่งหลับครึ่งตื่น..คล้ายๆกับมีผู้หญิงมานั่งร้องไห้กระซิกๆอยู่ข้างข้าง....บอกว่าทำไม
ชีวิตถึงผันแปรขนาดนี้...เธอเล่าให้ฟังว่าเธอเป็นครูประชาบาลเล็กๆแห่งหนึ่ง...ครองความโสด
มานานแล้วมีครูผู้ชายมาแอบชอบเธอแต่เธอไม่ชอบ...ครูคนนี้ก็ตื้อเธอมาตลอด มีของมาฝาก
เอาของกินมาให้..โดยที่เธอไม่รู้เลยว่า..เธอกำลังโดนวางยา บางทีเธอหลับคาชามข้าวไปเลย
ขณะที่กินข้าว..เพื่อนๆจะพาไปหาหมอ..เพื่อนชายคนนี้บอกไม่ต้องผมพาไปเอง......
...แล้วต่อมาเพื่อนชายคนนี้ ก็มาคุยว่าเธอเป็นของผมแล้ว......เธอนอน
ร้องให้ทั้งคืน..ความอับอายก็เลยปล่อยเลยตามเลย แต่งงานอยู่กินกับชายคนนี้...แต่ชีวิตไม่เคยมีความสุข
ทะเลาะกันตลอด เพราะพื้นฐานชีวิตต่างกัน..อยู่กันมานานก็เลยเป็นความรัก...โดยไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน
....ต่อมาสามีประสบอุบัติเหตุ....กลายเป็นเจ้าชายนิทรา..เธอในฐานะภรรยาต้องดูแล ทนทุกข์ลำบาก
เธอเล่าไปร้องให้ไป....เสียงดังมาก.....จนผมสดุ้งตื่น....ผมฝันไปหรือเรื่องจริงกันแน่.....

.....ผมหลับไปนานแต่ก็คล้ายๆมีเสียงแว่วกระซิบข้างหูว่า
......ถ้าสามมีเกิดตายขึ้นมาเธอจะไม่ได้อะไรเลย.....
เพราะไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน....เงินเดือน30เท่าของเดือน
สุดท้าย เงินประกันอุบัติเเหตุ เงิน ช.พ.ค. และสิทธิพิเศษ
อีกหลายอย่างจะตกเป็นของ พ่อ แม่ สามี
......เสียทั้งตัวและเสียใจ.....

.....ชาติหน้ามีจริงชาตินี้ขอทำบุญเยอะๆๆจะได้มีชีวิตที่สมบูรณ์มีสามีที่ดี มีบุตรที่น่ารัก ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบไม่ใช่แบบนี้

.......ถ้าเป็นนิทานก่อนนอน ขอให้อ่านกันแบบสนุกๆๆแต่ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ขอให้ลึกลับดำมืดตลอดไป......

....ต่อมาสามีประสบอุบัติเหตุ....กลายเป็นเจ้าชายนิทรา..เธอในฐานะภรรยาต้องดูแล ทนทุกข์ลำบาก
เธอเล่าไปร้องให้ไป....เสียงดังมาก.....จนผมสดุ้งตื่น....ผมฝันไปหรือเรื่องจริงกันแน่....

.....แล้วที่มาเล่าให้ฟัง คนหรือผีครับ...

เฮ้อ.........................คนเราเลือกเกิดไม่ได้ เลือกเป็นไม่ได้.............
แต่เลือก ว่าจะอยู่ยังไง .....ไม่ให้ทุกข์กว่าเดิมได้

......หลับฝันดีนะครับท่านที่รัก.....GOOD BY MY FRIEND.

.....นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า................

นิทานเรื่องนี้มันคุ้นๆ เหมือนเรื่องจริง ไปก๊อปปี้เขามาหรือเปล่า

.....หายไปนานเลยนะท่าน..

.........ก็เป็นแค่นิทานก่อนนอน เล่าให้ฅนแก่ฟัง

อยากเขียนเป็นพ็อกเก็ตบุค เรื่องสั้นแต่เขียนไม่เป็น...

เปิดเรียนใหม่งานมากหน่อยเลยไม่ได้เข้ามา ตอนนี้พอว่างเลยเข้ามาคุยด้วยคิดถึงเหมือนกัน
แต่ก็เข้ามาดูบ้าง