ก่อนลงเรือ....อ้อยโทรมาหาผม(ชื่อเล่น)บอกว่าตอนนี่อยู่อาเขตต์
สถานีขนส่งเชียงใหม่ อ้อยเป็นคนลำพูนข้างๆโกดังผม แต่ก่อนเคยมา
ทำบัญชีที่โกดัง โทรมาหาผมบอกว่า โอนเงินให้หนึ่งพันซิ ผมถามว่า
จะเอาไปทำไม โทรไปร้องให้ไป บอกว่ากลุ้มใจ ผมถามเรื่องอะไรก็ไม่บอก
แล้วผมก็ลืม กลับจากขึ้นเรือ ผมนึกขึ้นมาได้ ผมโทรไปถามว่าอยู่ไหน
บอกว่าอยู่หัวหิน(ถิ่นมีหอยของน้องสุ)...ไม่มีตังกินข้าวเลย อยากกลับบ้าน
ผมบอกว่าจะทำอะไรต้องคิดให้ดีๆ.....คิดถึงลูกให้มากๆ......
......อย่าเอาศักดิ์ศรีีค่าของความเป็นมนุษย์ของเราไปขาย(มีลูก2คน)คนโตเรียนวิศวะเชียงใหม่ผู้หญิง...ผมบอกว่าเดี๋ยวจะโอนให้
ผมโอนให้ไป1000บาท...บอกว่าอยากกลับบ้าน โทรไปร้องให้ไป
ผมถามว่าพอไหมค่าตั๋วรถ ผมกะว่าไม่พอ แล้วผมบอกว่า
....เดียวโอนให้อีกสองพัน...รวมเป็นสามพัน
แล้วซื้อตั๋วกลับบ้านซะนะ....ผมบอกว่าผมเป็นห่วง ห่วงทำไมแต่ก่อนไม่
เคยเห็นพูดอย่างนี้ เพื่อนกันก็ห่วงกัน
.......แล้วผมก็ยังไม่ได้โทรไปหาอีกเลย.....ว่ากลับบ้านหรือยัง
