นำเรื่องเก่ามาเล่าใหม่นะครับ คือเรื่องชุมชนริมน้ำที่เริ่มต้นด้วย
นักศึกษาสถาบันอาศรมศิลป์ 3 คน กับ ผู้นำชุมชนอย่างอ.ประภาพรรณ และคุณหมวยกับคุณอ้อยที่ปลุกชีวิตริมน้ำขึ้นมาทันตาเห็น
มีทั้งรายการโทรทัศน์และหนังสือท่องเที่ยวนำไปเผยแพร่ตลอด
3 ปีที่ผ่านมา แต่ไม่ได้รับการสนับสนุนจากส่วนท้องถิ่น และยังมีการนำป้ายมาปิดทับป้ายชุมชนที่วัดโบสถ์ จนผู้นำชุมชนโทรไป
ร้องเรียนจึงต้องเอาออกถึง 2 ครั้ง
ผลที่เกิดชุมชนริมน้ำกลายเป็นร้านอาหารและนักธุรกิจจากภายนอก
เข้ามาหาทำเลทำผลประโยชน์โดยไม่คำนึงถึงผลกระทบที่ตามมา
วิถีชีวิตของชุมชนริมน้ำที่มีเจ้าของขนานแท้อย่างผมและเพื่อน
บ้านกำลังจะเปลี่ยนไป สิ่งต่างๆที่เราทำขึ้นมาอย่างข้อมูลทาง
ประวัติศาสตร์ของความเป็นอยู่ความเป็นมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่
5 กำลังถูกละเลยและเข้ามาแทนที่ด้วยร้านเหล้า รวมทั้งการ
ขาดความจริงใจและความเข้าในหน่วยงานของรัฐที่จะเข้ามาต่อยอดในสิ่งที่..เด็ก..ทำไว้ ช่างน่าละอายเสียจริงๆ
ผมอดมาคิดไม่ได้ว่า เวลานักท่องเที่ยวเขามาเที่ยว เขาจะมา.กิน
อย่างเดียวหรือ...แต่สำหรับฝรั่ง ไม่ใช่ เขามาเพื่อดู ศึกษาในสิ่ง
ที่ไม่มีในปรเทศของเขา ไม่ใช่มานั่งกินเอกเพรสโซ่ที่ริมน้ำ
