กลับเข้าห้องศิลป์เสียทีนะครับ หลังจากที่เสี่ยน้องเข้าห้องผิดเสียนาน
ศิลปินที่สร้างงานศิลปะแท้ๆนั้นมักไม่เป็นอย่างที่เราเห็นหรอกนะครับ บางครั้งที่เราเห็นผมยาวสะพายย่ามเสื้อยืดกางเกงยีนผมยาวรองเท้ายางอาจจะเป็นศิลปลอมก็ได้ พวกนี้แท้จริงแล้วเป็นพวกวาดภาพได้เท่านั้นเอง ไม่ใช่ศิลปินที่ทำงานศิลปะ ต้องแยกระหว่างศิลปินกับช่างเขียนนะครับ ไม่เหมือนกันช่างเขียนภาพอาจจะเขียนภาพสวยสดงดงามเท่าไรก็ได้ แต่อายุและความนิยมของคนจะสั้น...อย่างภาพที่ผมและอีกหลายๆคนดูยังไงยังไงก็ไม่สวยอย่างภาพโมนาลิซ่าทำไมถึงดังก้องโลก....นี่คืออัจฉริยะของศิลปินแท้ๆเลยครับ...
.แล้วก็วกมานินทาครูศิลปะดังคนนึงให้ฟัง แกชอบมาคุยกับผม
บ่อยๆเพราะมักจะเจอแกประจำตรงมุมหนังสืออีลาสกับโฟโต้ช็อปนี่แหละ
พักหลังแกทำมหากินเรื่องภาพประกอบผลงานครู ก็อาศัยอีลาสนี่แหละช่วยที่แกชอบคุยกับผมเพราะผมชอบคุยเรื่องที่แกไม่รู้ให้ฟังบ่อยๆ แกเป็นครูศิลปะที่เก่งครับ แต่ไม่ใช่ศิลปิน
แล้วถามว่าศิลปินเป็นแบบใหน ก็ดูง่ายๆนะครับ คุณถวัลย์ ดัชนี ที่พอมองภาพแล้วก็รู้ว่าแกวาดแน่ๆ และแกก็ดำรงชีวิตอยู่ด้วยการเขียนภาพเพียงอย่างเดียว.....สุรชัย จันทิมาธร อันนี้คงไม่ต้องอธิบายนะครับ รงค์ วงษ์สวรรค์ก็อีกคน ดำรงชีพด้วยงานเขียน
อีกคนที่นายใหญ่รู้จักดี ศิลเปลือกครับ ปราบดา มาแล้วก็ไปซะเฉยๆงั้นแหละ