เรื่องไม่ส่วนตัว

ในขณะที่ยุ่งๆกับงานส่วนตัว เรื่องไม่ส่วนตัวก็เข้ามาในสมองอีก
พวกอยากจัดงานก่อหวอดอีกหลังจากครั้งแรกล้มเหลวไม่เป็น
ท่า คราวนี้เปลี่ยนเป็นหันมาที่ประธานชมรมริมน้ำทำทีเข้ามา
ปรึกษาที่แท้ก็กดดันเรื่องจากงาน ผมไม่รู้รายละเอียดเพราะสุม
หัวกัน4-5 คน จนเห็นว่าประธานจำยอมประณีประนอม
แล้วมันจะเป็นความเห็นของคนส่วนใหญ่ได้อย่างไร ในเมื่อ
ที่ผ่านมาจะมีหนังสือเชิญประชุมไปทุกบ้าน

นี่เป็นอีกครั้งทีุ่มชนแห่งนี้จะกลายเป็นตลาดนัด ทั้งๆที่ยัง
ไม่พ้นเรื่องวุ่นวายจากร้านเหล้าร้านกาแฟที่ผุดเต็มถนนจน
ไม่มีที่ว่างเหลืออยู่

สิ่งที่ผมภาคภูมิใจก็คือมีคนมาขอเช่าที่ข้างโรงรถแล้วปฏิเสธ
ไปด้วยเหตุผลที่ว่าไม่เป็นส่วนตัว ถึงผมจะไม่ร่ำรวย แต่
ก็รวยกว่าเจ้าของที่ๆให้เช่าทำร้านเหล้าในบริเวณนั้นแล้ว
สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น

มาเดี๋ยวนี้ชาวบ้าน หรือผู้ใหญ่ ซึ่งมีสตางค์ทั้งหลายก็เห็น
แก่ได้จากการเปิดให้มีตลาดนัดเพิ่มความวุ่นวายเข้าไป
อีก นี่จึงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมเตรียมที่ไว้หลบความวุ่น
วายที่สวน

เคยมีคนมาถามผมว่า โรงรถจะขายใหมเขาจะทำ
ร้านอาหาร
ผมบอกว่า ขาย........
.........................
.."10 ล้าน"...........

เจ้าหมอนั่นไม่พูดต่ออีกเลย สะใจดีครับ

......โอ๊ะ ตั้ง สิบล้าน สะใจดีแท้ ถ้ามีคนบ้าเลือด จะขายไหมครับ

บ้ายังไม่พอ ต้องโง่ด้วย....ที่ของอาผมครับ

............

.................ถ้าจะจริง................