ตอนนี้กระแส"ริมน้ำจันทบูร"ค่อนข้างแรงทีเดียว มีนักท่องเที่ยวประเภท
อนุรักษ์ และชอบถ่ายภาพ หมุนเวียนกันเข้ามาทุกสัปดาห์ ผิดกับก่อนที่จะมีโครงการนี้ขึ้น จนมีเด็ก 3 คนที่ลงมาพลิกฟื้นประวัติศาสตร์ เรื่องราวบนถนนสายนี้ขึ้นมาตามที่เคยเล่าให้ฟังนั่นแหละครับ..
บังเอิญตอนนี้เรื่องราวของชุมชนแห่งนี้ก็เป็นที่รู้จักไปถึงบรรดาคณาจารย์จากมหางวิทยาลัยชั้นนำในกรุงเทพ ซึ่งก็ทยอยส่งนักวิจัยรุ่นใหม่ๆลงมาหลายรุ่น มีแต่นักวิชาการบางประเภทที่เข้ามายื่นหน้าออกโทรทัศน์พร้อมๆกับนักการเมืองท้องถิ่นตามกระแสและก็ไม่เคยมาเหยียบอีกเลย นักวิชาการที่หากินกับกระแสพวกนี้ก็ไม่ได้วิเศษวิโสมากกว่าการไปนั่งจ้อไปวันๆ ซึ่งผมว่า...น่าอายเด็กนะครับ...
ผมเคยพูดคุยถึงเด็กเหล่านี้ เขาก็รู้พฤติกรรมเปิดงาน สัมนา เอาหน้าดี แต่เขาไม่ได้ท้อใจอะไรแต่ลงมือทำ ทำด้วยตัวเองและชาวบ้าน จนเป็นผลสำเร็จขึ้นมา...แม้แต่ชื่อ-นามสกุลยังไม่มีบันทึกไว้เลย แต่รางวัลที่แท้จริงคือผลจากการทำงานหนักให้กับเมืองที่เขารัก(รักในศิลปะ-สถาปัตยกรรมเก่าแก่ ได้เป็นที่รู้จัก แม้จะไม่ใช่บ้านเกิดเมืองนอนของพวกเขา....
