ผมไปรพ.รามาเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วไม่รู้จากการที่หมอนัดไปตรวจข้อสะโพก
ที่ผ่าครั้งสุดท้ายนานเท่าไรก็จำไม่ได้ แต่หมอที่ตรวจจะบอกว่านานแล้วเนาะ
ทำให้ทุกครั้งที่เอ้กซเรย์ผมก็อดหวั่นๆไม่ได้ ถ้าเกิดเป็นอะไรทางบานต้องยุ่งยาก
แน่เพราะปีนี้ลูกต้องเรียนมหาวิทยาลัยทั้ง2คน อาซ้อก็ทำงาน
แต่ผลเอ็กซ์เรย์ออกมาหมอบอกว่าดีมาก ไม่ยุบไม่เคลื่อน ก็ต้องขอบคุณพระ
ที่ทำให้ผมผ่านอุปสรรคปัญหามาได้ในทุกๆครั้ง
ผมมีความเชื่ออยู่ว่า น้ำหนัก การเคลื่นไหวซ้ำๆอยางวิ่ง เดิน ขี่จักรยาน
มีผลต่อการเสียดสีและกดทับกระดูกอย่างแน่นอน จึงหลีกเลี่ยงสิ่งเหล่านี้
ตลอดมา และคงจะต้องทำสระน้ำเล็กๆไว้ออกกำลังขาตอนสร้างบ้าน
แน่นอน
เรื่องสุขภาพและร่างกายเมื่อเข้าสู่วัยสูงอายุแล้วก็เริ่มสึกหรอทรุดโทรม
เป็นเรื่องธรรมชาติ แต่กำลังใจ จิตใจ ความหวัง ความฝัน จะทำให้
ชีวิตในวัยนี้ไม่อับเฉาจนเกินไป
ผมเห็นความยากลำบากของคนวัยชราในยุคที่ลูกๆไม่ค่อยเอาใจใส่แล้ว
ก็น่ากลัวครับ ใครที่ไม่เคยเอาใจใส่ดูแลพ่อแม่ในวัยชรา พอถึงเวลา
ตัวเองชราภาพแล้วก็น่ากลัวยิ่งขึ้นไปอีก
เห็นกับตามาหลายคนแล้ว แม้แต่ตัวเองยังหวั่นๆอยู่ การวางแผนการ
ใช้ชีวิตในวัยชราจึงสำคัญมากในเวลานี้
มีรูปจากโรงพยาบาลมาฝากครับ
