วันนี้นักศึกษาคณะโบราณคดี ม.ศิลปากร วังท่าพระ มาสัมภาษณ์ผม
เกี่ยวกับผลกระทบของการท่องเที่ยวที่มีต่อชุมชน และคนในชุมชน
จะรับมือกับผลกระทบนั้นอย่างไร วันนี้พูดคุยกันยาวนานมาก มี2คน
เป็นคนจันท์ ได้ชวนเพื่อนมาทำวิจัยกับเรื่องนี้
การพูดคุยกับนักศึกษาที่มาหลายสถาบันเรื่อยๆมานั้นเป็นสิ่งที่ผมเต็มใจ
พูดคุยด้วย ส่วนจะคุยมากหรือน้อยแค่ใหน ขึ้นอยู่กับความ ตั้งใจ ของ
นักศึกษาเอง บางคนมาสัมภาษณ์ตามสคริปต์ที่เขียนมาถามเสร็จก็จบ
เหมือนมาทำให้เสร็จๆไป ผมก็คุยน้อย บางคนใส่ใจและตั้งใจ ผมก็คุย
นาน แม้จะคาดหวังผลอะไรไม่ได้นักก็ตาม
แต่ที่ผมพูดอย่างไม่รู้เบื่อก็คือ ความเข้าใจในการอนุรักษ์ คุณค่าของ
สิ่งที่อนุรักษ์ และการทำการวิจัย ที่ชิ้นงานของเขาควรใช้ประโยชน์
ได้ในอนาคต ไม่ใช่ทำเพราะเป็นหน้าที่ หรือตามกระแส
พร้อมทั้งยกตัวอย่างของ ผู้ใหญ่ไร้สมอง ที่จัดงานหงอยริมน้ำ
ล้มเหลว เพราะความไม่เข้าใจถึง คำว่าอนุรักษ์ คิดว่าการจัด
งานเพียงแต่บอกให้พ่อค้าแม่ค้ามาขายของเหมือนตลาดนัด
ซึ่งผลก็ออกมอย่างที่เห็น ผมนำภาพจากเฟ็ซบุ้คที่ เพจจันทบุรีค้า
จันทบุรี ขาย แชร์มาให้ดู
พร้อมกับคำแก้เกี้ยวว่าชุมชนซ้อมจัดงาน..