ถ้าใครไปหางของกินที่ตลาดหน้าเฉลิมจันท์ จะเห็นมีข้าวมันไก่
อยู่เจ้าหนึ่งติดกับร้านกาแฟ ซึ่งมาขายเป็นเวลาสิบกว่าปีแล้ว
จากรุ่นแม่มาเห็นรุ่นลูก ทุกๆเช้าจะเห็นผู้ชายใส่เสื้อยืดคอกลม
สีขาวกับกางเกงยีนส์ขาสั้น ยืนหั่นแตงกวาทุกวันไม่มีวันหยุด
เป็นเวลา10กว่าปีเช่นกัน
เมื่อวานเป็นวันไหว้เขาเข้ามาในร้านผม วันนั้นใส่เสื้อยืดคอ
กลมสีแดงกางเกงขาสั้นเหมือนเดิม ผมถามเขาว่าตรุษจีน
หยุดหรือเปล่า เขาบอกหยุด 5 วัน ผมเรียกเขาว่าเถ้ากีแก่
เขาเรียกผมว่าอาตุ๋ย คราวนี้เขายอมรับสภาพเถ้าแก่จาก
ผมด้วยใบหน้ายิ้มๆ
คนขายของที่ตลาดเฉลิมจัท์ตั้งแต่ร้านข้าวมันไก่จนถึง
ร้านราดหน้า ร่ำรวยเงียบๆกันทุกคน ทำการค้าในสิ่งที่
ตัวเองถนัด ทุกวันไม่ต้องหรูหราไม่ต้องปรับปรุงอะไร
ขายอย่างเดียวจริงๆ
หลักฐานความร่ำรวยที่เห็นได้ชัดก็คือร้านหมูสะเต้ะ
รากฐานมาจากตรงนั้นแท้ๆมีร้านใหญ่ๆให้ลูกร้หลาน
ได้ขายกันทุกคน ลูกคนหนึ่งเป็นเจ้าของร้านแก้ส
ลูกชายแกคนหนึ่งบอกผมว่าช่วงเทศกาลขายดี
ร้านอื่นปิดหมด ไม่ต้องหยุด
ในขณะที่คนส่วนใหญ่ออกเที่ยวกัน แต่เถ้าแก่
เหล่านี้นั่งรับเงินกันอย่างคึกคัก
คนรวยมีเงินมีรถมีความสุขสบาย จากความ
อดทนในการทำงานหนักทุกวัน อย่างพ่อค้า
แม่ค้าในตลาดเฉลิมจันท์ที่ผมเล่ามานี่แหละ
คนไทยโชคดีเที่ยวเฮฮาได้ทุกเทศกาล แถม
ยังนั่งคอยถูกหวยอย่างมีความสุข
