ความรัก

ผมว่าเพื่อนๆหลายคนคงลืมบรรยากาศ ความรู้สึกของ รักครั้งแรก กันไปนานแล้ว
ว่าสุขอย่างไรที่ได้เจอ ทุกข์อย่างไรเวลารอ...หลายๆคู่กว่าจะแต่งงานกันผ่านทั้ง
อุปสรรค กว่าจะได้แต่งงานกัน อย่างกรณี(นายใหญ่)พาดพิงบ่อยหน่อย บังเอิญ
น่ะ...กรณีรักหน้าเมรุประทับใจผมมาจนถึงวันนี้ผมนึกถึงฉากพระเอกยืนกอดนาง
เอกที่กางแขนด้านหน้าของเรือ แล้วนึกวาดมโนภาพนายใหญ่ยืนกอดแฟนหน้า
เมรุคงจะโรแมนติคปนสยองขวัญน่าดู

ความรัก นั่นเองที่ทำให้ชีวิตคู่ประสบความสำเร็จ ไม่ใช่ความอดทน หรือความ
เข้าใจอะไรหร็อก พวกนี้มาหลังความรักทั้งสิ้น

ถ้าไตร่ตรองดูให้ดีก็มีทั้งที่เราต้องอดทนต่อแฟน ในขณะที่ภรรยาก็ต้องอดทน
เราด้วยเหมือนกัน ผมว่าบางคู่หรือหลายๆคู่อยู่ด้วยกันไม่เคยห่างทั้งชีวิต
และเริ่งต้นก่อร่างสร้างตัวมาจนประสบความสำเร็จทุกวันนี้ก็คือคู่ชีวิตของ
เรานี่แหละ ที่ผมเขียนถึงเรื่องนี้ก็เพราะขนาดเพื่อนซี้ที่แสนดีของผมในคอก
หมูยังทิ้งเพื่อน(ที่โคตรดี)อย่างผมไปแต่งงานก่อนผมทุกคน....ไม่เว้น
แม้แต่ประดิษฐ์ 555

ผมก็เลยเชื่อว่าไอ้ที่ปากแข็ง(อย่างเดียว)อย่างนายใหญ่เนี่ย รักเมียมากที่สุด
คนหนึ่ง

ใกล้รุ่งสาง สมชายย่องกลับบ้านตามประสาผู้ชายหลั่นล้าที่หนีเมียเที่ยว ถึงหน้าบ้านก็พบตำรวจ รถพยาบาล กับหน่วยกู้ชีพ วุ่นวายเต็มบ้าน สมชายแสดงตัวเป็นเจ้าของบ้าน สอบถามตำรวจก็ทราบว่า ภรรยาตนต่อสู้กับคนร้ายที่ย่องเข้าบ้านยามวิกาล ซึ่งขณะนั้นหมอกำลังปั้มหัวใจคนร้ายอยู่ โดยคนร้ายอยู่ในสภาพยับเยิน สมชายมองเห็นภรรยายืนตัวสั่น จึงเข้าไปปลอบ "คุณกล้าหาญมากที่รัก" ภรรยานิ่งสักครู่ก่อนตอบด้วยเสียงตื่นเต้นว่า

"กูคิดว่าเป็นมึง"