การพบปะกับเพื่อนๆทำให้ผมได้รู้ว่า ลูกของเพื่อนๆหลายคนเติบโตขึันเป็นผวัยหนุ่มสาว
เหมือนพวกเราเมื่อ 30 ปีก่อน ลูกๆเพื่อนบางคนอย่างเจ้าดั๊กก็เป็นข้าราชการแล้ว
ลูกทั่นเรศก็เรียนจบแล้วบวชแล้ว ลูกป้าสุก็ทำงานในบริษัทคนดัง ลูกประทุมก็สอนอยู่ม.บู
ขับรถส่งแม่ไปกลับตราดสบายๆซึ่งหลายๆคนผ่านชีวิตการเรียนไปแล้ว
รวมทั้งลูกครูแตกที่จบปริญญาหมาดๆ และที่ประสบความ
สำเร็จน่าภาคภูมิใจก็คือลูกผอ.นึกที่เป็นบก.นิตยสารปลาที่มีคุณภาพ
ส่วนที่กำลังเรียนและเพิ่งเข้าจุฬาได้หมาดๆก็คือลูกป๋าบูรณ์ที่ขยันมากวดวิชาถึงจันท์
ส่วนลูกประดืษฐ์ก็เรียนแพทย์ทางเลือกปีสุดท้ายตอนนี้ฝึกงานที่ปราจีน ที่เขียน
เรื่องนี้ก็เพราะเห็นใบเตยกำลังเก็บของใส่ท้ายรถเตรียมตัวขับไปปราจีน ซึ่งผมทึ่ง
ประดิษฐ์จริงๆที่ฝึกลูกได้ดีแบบนี้ ส่วนลูกเสี่ยโมทย์ก็ทำงานแล้วทั้ง 2 คน ลูก
นายใหญ่ก็ใกล้จบเป็นครูเต็มที ช่างวางแผนได้ดีจริงๆจบปั้บเกษียณปุ้บเลย
ผมว่าอยู่คอกหมูและหนองบอนก็สำมะเลเทเมากันแต่ลูกๆเรียนดีอย่างไม่น่าเชื่อ
ลูกใครเป็นอย่างไรเล่าให้าฟังบ้างก็ได้ครับ เพราะผมเองก็เล่าเท่าที่เห็น
