ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเจอกลุ่มเพื่อนเก่าเยอะแยะเลย ที่ติดต่อสื่อสารในโลก
ไซเบอร์ และเป็นวัย50ปีขึ้น ก็ถือว่าใช้ได้เลยนะครับที่ทันสมัยขนาด
ใช้ไลน์ใช้เฟ้ซ เล่นอินเตอร์เน็ตเป็น ต้องขอบคุณพี่สตีฟกับนองมาร์ค
เป็นอย่างยิ่ง ที่เปลี่ยนโลกได้สำเร็จ
ผมแปลกใจว่าเพื่อนคิดถึงกันเหลือเกินขยันโพสต์ขยันไลน์กันทุกเช้า
กลางวัน เย็น แต่ไม่มีเวลาไปมาหาสู่กัน ทำให้รู้สึกเหมือนภาพลวงตา
ซึ่งก็เป็นอย่างนี้กันทุกกลุ่ม
ผมเคยไปหาพิชัย พิชัยถามว่าไปใหนมา ผมก็บอกว่ามาหาพิชัยโดยตรง
นี่แหละ เล่นเอางงงง ไปหาพี่อี๊ดก็บอกแบบเดียวกัน
แต่เดี๋ยวนี้เวลาไปเจอหน้ากันจริงๆ กลับก้มหน้ามองโทรศัพท์ ทั้งไลน์
ทั้งโพสต์ขึ้นเฟ้ซบุ้คมากกว่าคุยเสียอีก
ผมก็เลยงงๆว่่า จะเจอเพื่อนเก่าทั้งที่ก็เจอแต่วิญญาณกระนั้นหรือ