ภาพล่างขวาคุ้นเคยมาก เพราะอยู่ในหนังสือศิลปะมัธยมที่ใช้สอน เห็นอยู่ทุกวัน ชื่อเดอะสตารี่ไนท์มั้ง โดยส่วนตัวก็ไม่รู้สึกว่างามเลอเลิศอะไรนัก (คงจะตาไม่ถึง)
ผมนำคอมเม้นต์ของนายใหญ่มาต่อยอดในฟอรั่มนี้นะครับ กรณีตาไม่ถึง ก็เหมือนกับเวลาพูดถึงเพลงคลาสสิคว่า
หูไม่ถึง ซึ่งความจริงเรื่องของความสวยไม่สวย ความเพราะหรือไม่เพราะนั้น ในทางศิลปะหรือดนตรีนั้น รับได้
ด้วย ความรู้สึก มากกว่าที่ ตาเห็น
เวลาคนมาซื้อปลาคาร์ฟที่บ้านผมจะถามผมว่า ตัวใหนสวย ผมจะตอบว่า ตัวที่ลูกค้าชอบนั่นแหละ สวยที่สุด
แต่ถ้าตัวที่ลูกค้าชอบมีตำหนิตรงใหน ผมก็จะบอกว่า มีตำหนินะ
เช่นเดียวกับภาพวาดนั้น แต่ละคนชอบไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับรสนิยมด้วย ส่วนที่มาแบ่งว่ารสนิยม สูง-ต่ำน่ะ
ผมไม่ชอบเลยครับ ส่วนเพลงผมชอบฟังเพลงร็อค เพลงคลาสสิค แต่ก็ชอบเพลงลูกทุ่งด้วย อย่างศรคีรี-จินตหรา
พูนลาภชุดแรกๆอย่าง วานเพื่อนเขียนจดหมาย นี่เพราะจับใจ
ที่จริงผมเองก็ไม่ชอบภาพของวินเซนต์(ภาพเดียวกับนายใหญ่นั่นแหละ)แต่บังเอิญมันไปตรงกับภาพถ่ายที่คุณประภาสเอามาลง(ก้อนเมฆ) ทำให้รู้ว่าศิลปินต้องมีจินตนาการ ภาพของแวนโก๊ะห์อีกหลายภาพที่ดูสวย และ
เวลาเราดูจะรู้เลยว่านี่เป็นภาพของแวนโก๊ะห์ซึ่งเรียกว่าเอกลักษณ์หรือสไตล์การเรียนศิลปะในระดับประถมพอพื้นฐานดีแล้ว ถ้านักเรียนได้ดูผลงานของศิลปินหลายๆแนวในระดับมัธยม
จะทำให้ความคิดของเด็กๆหลากหลาย และมีประสบการณ์ในการดูงานศิลปะ ก็จะเกิดความคิดสร้างสรรที่
เป็นตัวเองขึ้นมาได้ หนองบอนเป็นโรงเรียนที่ติดอันดับเรื่องคณิต ดนตรี กีฬา ศิลปะ คงเป็นเรื่องไม่ยาก
ส่วนใครจะชอบแนวใหน ก็เป็นอีกเรื่องครับ
