.....ผมอยากจะบอกท่านแอ็ดว่า...ทำไมถ่ายรูปอยู่ดีๆๆ มาคุยเรื่องงบประมาณ
ผมว่านักการเมืองไม่ว่าระดับไหน ก็ผลาญงบประมาณโดยไม่คำนึงถึงประชาชนเจ้าของภาษี
.......ทุ่งนาเชย ผมเองรู้จัก และสัมผัสมาตั้งแต่ พ ศ 2520 ประมาณตี 3 ผมต้องตื่นมาซื้อ
มังคุด กับ เถ้าแก่เซ้ง เดินจากเนินโบวลิ่ง ลงไปถึงทุ่งนาเชย เป็นสถานที่นัดซื้อขาย
ผมไม้ทุกชนิด ระหว่างพ่อค้า กับ ชาวสวน จัน รถจอดเป็นระเบียบ ผมเดินถือไฟฉาย
ส่องดูมังคุดตามรถ แต่ก่อนมังคุดมากมาย ซื้อรวม ไม่เหมือนตอนนี้ คัดจนผมเองงงไปหมด
....หน้าผลไม้จัน เป็นเพียงแค่ ระยะสั้นๆๆ มีนาคม ถึง มิถุนายน ประมาณ สี่เดือน
พอความเจริญเข้ามา พวกข้าราชการหาว่าสกปรก เลอะเทอะ เกะกะ สร้างไอ้โน่น สร้างไอ้นี่
จนเลอะเทอะไปหมด แล้วก็ไล่ พ่อค้า กับชาวสวน ไปซื้อขายกันที่ปากแซงอันไกลโพ้น
แล้วก็ไม่หาสถานที่ ให้ ต้องมาซื้อขายกันข้างถนน จนโดนสิบล้อเฉี่ยวตายไปก็มี
.......เงินที่เอามาจัดงานทุเรียนโลก ผมว่าไมสมควร เลิกได้แล้ว ในเมื่อชาวสวนยังไม่มีที่
ขายผลไม้ จัดงบประมาณผูกพันแล้วหาที่ซักแปลง 50 ไร่ ทำเป็นตลาดกลาง
ให้ชาวสวน กับ พ่อค้า มาซื้อขายกันโดยตรง ไม่ต้องไปซื้อขายกันในวัดเหมือนที่ ห้วยสะท้อน
ให้เป็นไปตามกลไกตลาด
......วันนี้เกษตรจังหวัดตราด มาสำรวจ ผมจวกซะนั่งเงียบกริบ บอกว่าจะมาแซกแซงตลาด
รับซื้อเงาะจากชาวสวนไปขายเอง
......ผมบอกว่าเมื่อ สี่ปีก่อน ก็ทำแบบนี้แหละ เทเงาะกองเป็นภูเขาที่ท่าแฉลบ เน่าเหม็นเสียหาย
หลายร้อยร้าน ข้าราชการค้าขายไม่เป็นหรอก ไม่รู้กลไกตลาด แล้วซื้อเงาะมาเทกองให้เน่า
......ถ้าจะช่วยจริงๆๆผมบอกว่าให้ช่วยชาวสวน โดยจ่ายส่วนต่างให้กิโละ 2 บาท
เอาโต๊ะมาตั้งคู่กับผมเลย เตรียมเงินสดมา จ่ายชาวสวน ถ้าเงาะกิโลละ 8 บาท
ช่วยชาวสวนอีก 2 บาท ก็ให้จ่ายไปเลย ตามความเป็นจริง ผมไม่เอา ซักบาท
......ก็ไม่เอาเพราะไม่ได้รัปทานตามน้ำ พวกนี้จะคิดอย่างเดียวว่ากูจะได้เท่าไร
เอาเงินหลวงซื้อเงาะ แล้วไปขายทำลายตลาด ราคาทางนี้ก็ยิ่งตก เพราะพ่อค้าขายไม่ได้
.............เสียดายภาษีของประชาชนจริงๆๆ..................ครับ