ไปรษณีย์ไทย ไอ้ตัวแสบของการส่งพัสดุภัณฑ์
ปีหนึ่งๆผมซื้อสินค้าจากทาง Ebay พอสมควร ปีที่ผ่านไม่ค่อยมีเงินซื้อของเล่นสักเท่าไร แต่พอมารวมเงินแล้วแสนกว่าบาทน่าตกใจจนปีนี้ผมต้องหยุดเบามือการซื้อของจากต่างประเทศลงไป ของบางรายการส่งมาแล้ว ของหายหายบ้าง เปิดดูของแล้วพังบ้าง ส่วนมากเลยผมต้องขับรถไปรับที่ทำการไปรษณีย์เพราะมีแต่บัตรสีชมพูเหน็บหน้าบ้าน ไม่กดกริ่งเรียกให้รับของแต่เขียนในใบรับของว่าบ้านปิด แล้วบ้านในกรุงเทพใครจะเปิดบ้านอ้าซ่าเอาไว้รับโจร แขกไปใครมากดกริ่งทั้งนั้นแหละ เจอมาทุกสถานะการณ์เลวร้าย ตอนไปรับของที่ ปณ.ก็ไปบ่นให้เจ้านายคนส่งฟังก็ไม่ดีขึ้น
ปลายปีที่แล้วเจอกล้องถ่ายภาพจากยุโรปหายไปแบบไร้การติดตามสามตัว ทั้งที่เมืองนอกส่งมาแบบมี Tracking ให้คนซื้อติดตามการส่งบนเว็บไซด์ได้ สถานะการส่งจากยุโรปแสดงว่าของขึ้นเครื่องบินมาเมืองไทยแล้ว พออยู่ในมือของ ปณ.ไทยของหายแบบไร้ร่องรอย ดีว่าทางยุโรปใจดีส่งมาให้ใหม่อีกสามตัวเพราะเขาเครม ปณ.ของเขาได้ทั้งที่หายในเมืองไทย นาฬิกาจากฮ่องกงที่ส่งราคาถูกไม่ลงทะเบียนเพราะร้านฮ่องกงใจดีส่งฟรี ของลงไปอยู่ในบ่อน้ำหน้าบ้านเพราะไม่ต้องรอเซ็นต์ชื่อเลยโดนโยนข้ามรั้วเข้ามา อุปกรณ์ถ่ายภาพยนต์มือสองจากเยอรมันที่ส่งในซองกันกระแทกแบบไม่ลงทะเบียนจากยุโรป เพราะเขามั่นใจว่าส่งแบบนี้จะไม่ยุ่งยากเสียภาษีหรือโดนดองที่ศุลกากรจบลงปลายทางไปกองอยู่ใต้รถที่จอดในบ้าน โดนโยนข้ามรั้วเข้ามาเหมือนกัน
ผมบอกได้เลยนะว่าถ้าเมืองไทยมีบริการ FedX DHL TNT ก็ใช้บริการเถอะ เขามืออาชีพรักษาของดีกว่าหลายเท่า ของที่มาถึงมือมุมกล่องยังไม่ยุบเลยทั้งที่ส่งมาจากครึ่งโลก เพียงแต่ว่าของที่ส่งมาโดยบริการนี้มักจะเจอศุลกากรตั้งกำแพงภาษีสูงกว่าส่งไปรษณีย์ไทยเท่านั้น ของชิ้นเดียวกันส่งโดยส่งโดย ปณ.ไทยเสียภาษีสามร้อยบาท แต่ส่ง FedX เจอภาษีห้าร้อยอะไรทำนองนี้