......วันนี้ มีคนโทรมาหาผม มีงานให้ทำไหม ผมถาม ทำไมล่ะ เห็นมีหน้าที่
การงานดี มั่นคง แล้วทำไมจะหางานใหม่
...........งานของผมไม่มั่นคง ทำเองทุกอย่าง จ้างใครไม่ได้หรอก มีแต่จ้างกรรมกร
แบกหาม
............ตอนนี้ บริษัท ยักษ์ใหญ่ ที่มีสาขา ทั่วประเทศ 120 สาขา แผ่กิ่งก้าน
ไปทุกจังหวัด ทุกอำเภอ แทรกตัวไปถึงระดับตำบล......ที่ขึ้นต้นด้วย....โลตั....
กำลังทยอยบีบปลดคนงานระดับสูง ด้วยการย้ายให้ไปอยู่ไกลๆๆบ้าน
....ตัวเอง ใครไม่ไปก็บีบให้ออก เพื่อลดภาระ รายจ่าย เป็นการปลด
คนงานที่แยบยลมาก...ที่สาขาฝาง มีคนงาน 90 คน ต้องปลดให้เหลือ
70 คน ไม่รู้ใครจะโดน ลูก เมีย ครอบครัว จะทำอย่างไร
.......นี่แหละชีวิตที่พอเข้ากลุ่มก็สนุกสนาน เฮฮาปาตี้ไร้สาระ ไม่มองไปข้างหน้า
พอเศรฐกิจ ไม่ดี ก็จำเป็นต้องปลดคนงานอันดับแรก ทำไมไม่ เริ่มต้นชีวิต
ด้วยการสร้าง ธุรกิจเล็กๆๆเป็นของตัวเอง
......เด็กเดี๋ยวนี้ ผมเห็นชอบทำงานยกนุ่น อยู่ในห้องแอร์ เหงื่อไม่ออก
จิ้มๆๆ คอม อยู่หน้าร้าน ไม่เคยตากแดด
....ครงข้ามกับผม ไม่เคยเดือดร้อนกับใคร เป็นนายของตัวเอง เหงื่อไม่ออก
ไม่ได้เงิน....เท้าติดดิน ทำงานหนัก
.....ชีวิตผมเคยเป็นลูกจ้างเขา เจ็บปวดมาก็มาก ผมไม่อยากกลับไปเป็นลูกจ้าง
ใครอีกต่อไป
......บั้นปลายชีวิต....ผมอยากอยู่เงียบๆๆ ปลูกต้นไม้...เที่ยวถ่ายรูป แล้วก็
เขียน...บันทึก ความทรงจำซักเล่ม ใว้สอน ลูกหลาน
