กรอบ

เมื่อวานเสี่ยโมทย์พูดถึงชีวิตผมว่าอยู่ในกรอบมากไป
ก็เลยมีประเด็นให้เขียนถึงในวันนี้
ตอนนี้ก็ยอมรับครับว่าเสี่ยโมทย์พูดจริง
(ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงตะแบงเถียงจนคอเป็นเอ็น)
แต่ตอนนี้ชีวิตผมอยู่ในกรอบจริงจริง
ต่างกันก็เพียงว่าเป็นกรอบที่ผมสร้างขึ้นเอง และ
กรอบนี้ก็ทำให้ผมปลอดภัย แม้จะดูน่าเบื่อบ้าง
ก็ไม่ต้องเสี่ยงเกินไป ซึ่งผมก็ไม่อยาก
จะทำอะไรเสี่ยงๆอีกแล้ว

เว้นแต่ว่าถ้ากรอบที่มีอยู่มันเล็กเกินไป
ผมก็ขยายกรอบเล็กๆนี้ให้ใหญ่ขึ้นเท่าที่สามารถ
เสี่ยหอมเขียนวิสัยทัศน์ของเขาไว้ว่ามองล่วงหน้าไป 10 ปี
เมื่อก่อนก็เคยคิดแบบนั้น

ไม่งั้นไม่ชวนเพื่อนๆออกมาเปิดร้านปลาที่ตราดกันหร็อก
หรือเวลารับราชการไม่ได้2ขั้น
ก็เพิ่มขั้นให้ตัวเองโดยเปิดสอนนักศึกษาผู้ใหญ่
เป็นกลุ่มแรกในจังหวัดตราด

แต่ตอนนี้ผมคิดเพียงว่า ทำอย่างไรถึงให้ครอบครัวมั่นคง
และมีสุขภาพดี ตายดี และบางอย่างในชีวิต
เรากำหนดได้ แต่หลายอย่าง เรากำหนดไม่ได้

ไม่ว่า เพื่อนๆจะออกไปนอกกรอบถึงเมืองจีน(555)
หรืออะไรอะไร ที่ผมไม่ได้ทำ
สุดท้ายทุกคนก็ต้องกลับมาอยู่ในกรอบ
กว้างครึ่งเมตรยาว2เมตร
ถ้าฝังก็อยู่ในหลุมซึ่งเป็นกรอบ4เหลี่ยมอยู่ดี
ถ้าเผาก็อาจจะไปอยู่นอกกรอบจริงๆก็ได้ถ้าเขาเอาไป
ลอยอังคารในทะเล อาจจะไปเจอเที่ยวบินที่หายไปก็ได้

ผมจึงขออยู่ในกรอบดีกว่า กรอบนะครับ ไม่ใช่กรง 555