ตอนผมเจอ ลูกพี่ เสี่ยหอมครั้งแรกที่เขาไร่ยา ความคิดที่จะคุยหรือชวนเสี่ยหอมเที่ยวตอนนั้นก็สะดุดลง เมื่อ เห็น ลูกพี่ ของเสี่ยหอม เป็นคนหน้าตาดี บุคลิกดีดูออบอุ่นเป็นมิตร แต่เป็นไง
ผมถึงรู้สึกระแวงระวังยังไงก็ไม่รู้ อาจเพราะผมเป็นลูกคนจีนและค้าขายมาตั้งแต่เด็กกระมัง
ต่อจากนั้นผมก็รู้จักทั้ง ลูกพี่ กับ ลูกน้อง ผ่านทางเสี่ยหอม รวมทั้งเจ้าโภชที่ทำเอาผมเมา
เหล้าอ้วกแตกที่เชียงใหม่ และหลานที่ชือเสียงด้วย
ผมเคยถามเสี่ยหอมว่า ถ้าลูกพี่ เค้าสนับสนุนเสี่ยหอมจริง ก็เปิดตึกให้2ห้องสิ แต่ผมก็รู้ว่า
ลูกพี่ ไม่ให้คนฉลาดโตหร็อก อันนี้เป็นหลักเลย ถ้าจำไม่ผิดเห็นว่าจะยกหลานให้ แต่ผมบอกว่า
อีกคนดีกว่า ทั้งๆที่ไม่รู้จักทั้ง2คน
ผมรู้เรื่องตั้งแต่จะให้เจ้าเสียงดำเนินการแทน แล้วเสี่ยหอมก็เตรียมการเหมือนกัน แล้วก็หาย
ไปจนเจอกันอีกครั้งพร้อมกับโทรศัพท์รุ่นกระดูกหมา แล้วไปนวดด้วยกัน
ว่าที่จริง ไม่ว่าเสี่ยหอมจะมีความอ่อนโยนอยู่บ้าง แต่ในสนามการค้าก็ไม่ต่างกับพี่เซ้ง
นักทั้งเรื่องผลไม้และผู้หญิง พี่เซ้งคงภูมิใจนิดนิด ที่เสี่ยหอมโตมาได้ขนาดนี้
ยังดีนะที่สามารถผูกใจให้ทำกำไรให้เขาหลายปี แต่ก็ยังดีที่ปล่อยวิชาไม่หมด
ไม่งั้น...ธนาธิวัฒน์ ก็คงเจอคู่แข่งที่เป็นลูกน้องเก่าแน่แน่
