ช่วงนี้แขกไม่ค่อยมีนะครับ ห้องรับแขกของเรามีผมนั่งคุยเรื่องการเมืองกับเสี่ยหอมอยู่ 2 คน ผอ.นึกแวะมาแป้บนึง
ก็ไป ส่วนนายใหญ่หายไปเลย ทั่นเรศก็เวียนมาแต่ไม่พูดอะไร ส่วนเสี่ยโมทย์ก็เรื่อยๆ
ทำให้ผมนึกถึงริมระเบียงที่บ้านพักครูอันเป็นห้องรับแขกของคอกหมู ที่นั่นพี่โก๊ะจะทำที่นั่งติดระเบียง อยู่ตรงบันใด
ทางขึ้นพอดี ผมชอบนั่งหันหน้าไปทางโรงเรียนซึ่งจะเห็นบ้านพักครูเรียงต่อๆกันไปตั้งแต่บ้านพี่หยัด บ้านเฉลิมขวัญ
บ้านพี่อี้ด และบ้านหน้าสุดจำไม่ได้แล้ว
คอกหมูบางทีก็ไม่มีคนเหมือนยามนี้ เวลาไม่มีคนนี่แหละที่พี่ถนัดหรือเอ้ดดี้จะมานั่งเล่นกีร์ตาร์พูดคุยกับผม ผมชอบบุคลิก
นุ่มเย็นของพี่ถนัดมาก ที่ผมผมไปถนนยมจินดาบ่อยๆก็เพื่อที่จะไปหาพี่ถนัดนี่แหละ 4 หนแล้วแต่หาไม่เจอ
ห้องรับแขกคอกหมูยามนี้ก็เหมือนยามนั้น ผมเป็นคนอยู่ติดบ้าน ไม่ค่อยออกไปหาใคร แต่ยินดีต้อนรับคนที่มาหาเสมอ
เพื่อนๆชอบมาคอกหมู เพราะเป็นไม่กี่บ้าน ที่ยืนปัสสาวะที่หน้าต่างห้องครัวได้ เช่นเดียวกับบ้านเสียน้องที่อยู่ติดกัน
สมาชิกคอกหมูที่หายไปนานนานรีบกลับมานะโว้ย...
