วันหนึ่งบทกวีนี้จะอยู่ในประวัติศาสตร์
คุณทิพอาภาอ่านบทกวีอำลาลูกชายคนเดียว ตอนหนึ่งว่า
วันที่่ลูกไปลับไม่กลับบ้าน
สร้างตำนานนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่
ด้วยสั่งสมอุดมการณ์มานานไกล
เต็มหัวใจพันผูกที่ลูกมี
สองมือเปล่าสู้ปลายกระบอกปืน
กล้าแข็งขืนประกาศหลักสมศักดิ์ศรี
แม้ต้องแลกเลือดเนื้อแลกเหงื่อพลี
ชูความคิดเสรีเพื่อได้มา
แม่ห่วงหนูรอหนูอยู่ที่บ้าน
กลับมาแต่วิญญาณอันหาญกล้า
ไปเรียกร้องไปเหนื่อยากลำบากมา
รู้เถิดว่าวันพรุ่งนี้ต้องมีชัย....
