เรื่องดี ดี

วันนี้วันดี ขอเว้นเรื่องการเมือง พูดเรื่องดีดีให้เพื่อนๆฟังทั้งในเฟ้ซบุ้คและเว็บคอกหมูก็แล้วกันนะครับ
ทุกปีวันที่24ธค.น้องชายผมจะมารับแม่ไปวัดคืนวันคริสต์มาส ส่วนผมก็ไปกับครอบครัวด้วย
ปีนี้ไม่ได้ไปเนื่องจากขาแม่อ่อนแรงจนเดินไม่ไหวเนื่องจากกล้ามเนื้ออักเสบ จึงต้องพาแม่
ไปหาหมอที่บูรพาคลินิคแทน

ไปที่นั่นผมมักจะเจอลูกๆพาพ่อแม่ที่แก่แล้วมาที่คลินิคแห่งนี้จำนวนมาก เป็นคลินิครวมแพทย์ที่เก่าที่สุด
นับจากสมัยคลินิครวมแพทย์ที่หน้าไปรษณีย์จนถึงจันทบุรีการแพทย์
ครอบครัวผมทั้งครอบครัวรักษากันกับหมอบุญเลิศที่คินิคแห่งนี้กันทุกคนเลย หมอบุญเลิศเป็นหมอที่เมตตา
ลาออกจากรพ.แล้ว ยังไปช่วยรพ.ตรวจคนไข้โดยไม่เอาเงิน เวลาคนแก่มาที่คลินิคเดินไม่ได้ คุณหมอก็ออก
จากห้องตรวจไปรักษาถึงรถ จำนงค์หมดค่ารักษาที่ตากสินหลายพันจนถึงขั้นจะส่องกล้อง ผมแนะนำมา
หาหมอบุญเลิศเสีย300ถูกกว่าซ่อมคอมอีก จำนงกินเหล้าได้มาทุกวันนี่


เรื่องดี ดีก็คือมีลูกคนหนึ่งจูงแม่ชรามาหาหาหมอแม่เขาหลังงอมากเดินไม่ไหว ต้องใช้ไม้เท้า เขาถือไม้เท้า
และจูงแม่มาหาหมอ จ่ายเงินค่ายารับยาเสร็จ พาแม่ขึ้นรถซาเล้งกลับบ้าน
เรื่องนี้คงเป็นเรื่องธรรมดานะครับ แต่มือเขาพิการ2ข้างไม่มีนิ้วครับ เขาทำได้ทุกอย่างแม้กระทั่งไขกุญแจ
มอร์เตอร์ไซค์และขี่มอเตอร์ไซค์พ่วงข้างด้วยตัวเอง

ผมมามองตัวเอง พาแม่มาขึ้นรถยนต์สะดวกสบายแม่ผมยังเดินได้ อยู่ในสภาพครบสมบูรณ์ ทั้งผมและแม่
คิดแบบนี้แล้วนึกถึงอีกหลายๆคนที่พบเห็น

ก็ควรจะบ่นถึงความยากลำบาก อุปสรรคปัญหาให้น้อยลง

ความกตัญญูกตเวทีต่อผู้บุพการี...เป็นสุดยอดบุญของมนุษย์เราแล้วครับ...พ่อแม่คือพระอรหันต์ของลูก...เวลาไปทำบุญฯ ผู้รู้มักจะถามว่า แล้วทำบุญกับพ่อแม่หรือยัง...

............ครับสุดยอด