มองวัดอรุณ

วัดอรุณน่าจะเรียกว่าวัดแจ้งนะครับไม่แน่ใจ มีตำนานว่ายักษ์วัดแจ้งรบกับยักษ์วัดโพธิ์ จนเกิดท่าเตียน ท่าเรือที่เราข้ามฟากไปนั่นแหละ
การถ่ายรูปสถานที่มีชื่อเสียง เพื่อให้ได้มุมที่เป็นตัวเรา(ตามความคิดของนายใหญ่) ซึ่งผมคิดว่าคนถ่ายรูปก็มีความคิดแบบนี้ด้วยกันทั้ง
นั้น ไม่งั้นก็ซื้อโปสการ์ดจะง่ายกว่าและสวยกว่า ที่แน่นอนกว่าก็คือเสิร์ชในกูเกิ้ล ซึ่ง(มัก)ง่ายกว่า แต่หาความภาคภูมิใจอะไรไม่ได้
การถ่ายรูปสถานที่มีชือเสียงเหล่านี้ที่เรียกกันว่าแลนด์มาร์คคือจุดเด่น ค่อนข้างยากสำหรับ มือสมัครเล่น ที่หวังลึกๆจะถ่ายให้สวยกว่าหรือ
แตกต่างจากภาพที่เคยเห็น เพราะมุมมองหรือมุมกล้องที่จะถ่ายออกมาได้เด่นหรือสวยต้องยืนอยู่ในจุดที่คนมีฝีมือถ่ายกัน รวมทั้ง
จังหวะของแสง อากาศ และท้องฟ้เป็นใจ รวมทั้งคุณภาพของเลนส์และกล้องอีกต่างหาก

เวลาผมเห็นโปสการ์ดสวยๆก็มักจะเอามาสะสมไว้ เพราะผมคงไม่ไปถึงจุดนั้น และก็ไม่อยากไปในจุดที่คนเดินผ่านมาแล้วนั่นเอง
ถ้าทำไม่ได้ก็ซื้อเอาง่ายกว่า

อันนี้เป็นประสบการณ์และแนวคิดของผม(ซึ่งอาจจะไม่ตรงกับเพื่อนก็ได้)นำมาเล่าสู่กันฟัง ว่าทำไมผมถึงไม่ดิ้นรนขนขวายอะไรนัก
นอกจากทำแล้วมีความสุข

เรื่องภาพก็เอามาให้เพื่อนๆวิจารณ์กันในเว็บ ดูแล้วมีความสุขกว่า ว่า นายใหญ่จะว่าอะไรเราอีก หรือเสี่ยหอมจะโยงภาพที่แสนสวย
ไปยังเรื่อโป้ๆเปลือยได้ยังไง ส่วนคนอื่นนอกเว็บจะมาคอมเม้นต์ เทพ อย่างผม รับไม่ได้ครับ 555

ดูวัดอรุณดีกว่า ถ่ายไม่ได้ดีก็เพราะกังวลเรื่องเด็กหิวข้าวพลัดหลงแอบไปกินคนเดียวอีกฝังนึง..อิ..อิ

]

ภาพพระปรางค์เต็มๆถ่ายได้ไม่ค่อยสวย จะทะยอยลงให้ดูทีหลัง

ถล่มตัวเองก็เป็นเนอะ

......ชักล้าได้ไม่กี่ภาพ

มองลอดช่อง

อยู่ไกลมาก....ไม่ต่ำกว่า 200 เมตร ดึงซูมสุดเทเล

......ใครถ่ายเสีย 20 บาท

คราวหน้า ไปวัด โพธิ์ บ้างนะครับ

somnuk พิมพ์ว่า:

คราวหน้า ไปวัด โพธิ์ บ้างนะครับ

.......มาด้วยกันดีกว่า