พันธนาการของความฝัน
หลังเรียนจบแล้วหลายปี
บางครั้งผมฝันว่าตื่นไปสอบไม่ทัน
บางคราฝันว่าทำข้อสอบไม่ได้
ไม่ต้องไปหาหมอดูที่ไหนก็ทำนายได้ว่า
'ความกลัว' ได้ฝังเข้าไปอยู่ในจิตใต้สำนึกแล้ว
ในวัยเด็ก เรามิได้มีความกลัวหรือวิตกกังวลเท่าผู้ใหญ่
แต่ระบบการศึกษาที่สอนให้เราแข่งขันมากกว่าเรียนรู้
สอนให้เอาชนะมากกว่ารู้จักตนเอง
สอนให้ไขว่คว้าความสำเร็จมากกว่าค้นหาความสุข
ทั้งหมดนี้ ทำให้เราตกลงไปในหลุมพรางแห่งความกลัว
เราจึงกลัวอะไรต่อมิอะไรมากมายในชีวิต
กลัวความลำบาก กลัวความยากจน
กลัวผู้คนไม่ยอมรับ กลัวไม่เป็นที่รู้จัก
กระทั่งกลัวสูญเสียสถานภาพปัจจุบัน
ทั้งทางด้านการงาน ชีวิต และความรัก
ทั้งๆ ที่สถานภาพเหล่านี้ บางทีก็ใช่ว่าจะดีนัก
แต่เรากลับกลัวหนัก เมื่อจะต้องเปลี่ยนแปลง
ความกลัวเหล่านี้ เป็นพันธนาการที่คอยเหนี่ยวรั้งเราไว้
มิให้เรากระโจนลงไปในสระน้ำใหญ่
เราจึงได้แต่ดูผู้อื่นแหวกว่ายไปขึ้นฝั่งฝัน
ส่วนตัวเรายืนขาสั่นอยู่ริมสระ
การตัดสินใจ จึงหาใช่สิ่งใด
หากแต่คือ การเอาชนะความกลัวในใจเรา
ความฝันนั้น ทุกคนต่างกล่าวอ้างว่ามีกัน
แต่สิ่งสำคัญ คือท่านตระหนักถึงความกลัวในใจหรือไม่
ถึงที่สุดแล้ว ลึกๆ ท่านกลัวอะไร
