ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง บรรดาภรรยาทั้งหลาย เหมารถตู้พากันไปเที่ยวสำราญบานใจ ครั้นพอขากลับ ฝนตกหนัก คนขับประมาท ถนนลื่น ในที่สุด เกิดอุบัติเหตุรถคว่ำ ผู้โดยสารพร้อมคนขับรถ เสียชีวิตทั้งหมด
บรรดาเหล่าสามี พากันเศร้าโศกเสียใจเป็นสัปดาห์ ยกเว้นธงชัย แม้เวลาจะล่วงเลยไปนับเดือน ธงชัยก็ยังคร่ำครวญเศร้าเสียใจ ทำเอาบรรดาเพื่อนบ้านสงสารเห็นใจเป็นยิ่งนัก ต่างพากันมาปลอบใจ พร้อมกับถามธงชัยว่า
เพื่อนบ้าน : คุณธงชัย ทำใจเถอะครับ พวกเราน่ะสูญเสียด้วยกันทุกคนแหละครับ และมีอะไรที่พวกเราจะช่วยคุณได้มั๊ยครับ ?
ธงชัย : (ตอบอย่างเศร้าสร้อย) ขอบคุณครับ พวกคุณไม่มีใครช่วยอะไรผมได้หรอกครับ ผมนะ อิจฉาที่พวกคุณทำใจได้รวดเร็ว แต่ผมสิ (พูดแล้วก็ปล่อยโฮ จนเพื่อนบ้านตกใจ)
เพื่อนบ้าน : ใจเย็นๆครับ มีอะไรอัดอั้นที่มันทำให้เศร้าจนลืมไม่ลงละก็ บอกพวกเราได้นะครับ ช่วยๆกันครับ
ธงชัย : (สะอื้นฮักๆพร้อมละล่ำละลักพูดว่า) ก็ไอ้ที่รถไปคว่ำกันคราวที่แล้วน่ะครับ ภรรยาผมมันไปไม่ทันครับ !!!!