โรงหนัง 3 โรงที่หายไป พร้อมๆกับความทรงจำของคนรุ่นเราและเด็กๆรุ่นใหม่ไม่รู้จัก นั่นคือ โรงหนังเฉลิมจันท์ กลายเป็นโรงเก็บของ
ไปสร้างใหม่เป็นศรีบูรพา กลายเป็นร้านซ่อมสอนคอมพิวเตอร์ โรงภาพยนตร์เฉลิมไทยถูกไฟใหม้กลายเป็นร้านบ้วนง่วนฮั้ว
และสร้งโรงหนังสยามขึ้นมาปัจจุบันกลายเป็นที่รับฝากรถ โรงหนังโอโรล่ากลายเป็นบ้านนกนางแอ่น และโรงสุดท้าย จันทบุรีราม่า
ที่ปรับตัวเป็นโรงหนังจันทบุรีมัลติเพล็กซ์ ปัจจุบันกลายเป็นบ้านนกเช่นกัน
ที่เขียนเรื่องนี้มาก็เพราะความเปลี่ยนแปลงทางระบบเศรษฐกิจ ระบบทุนที่เกิดขึ้นใหม่ผู้ประกอบการที่จบการศึกษาใหม่มาแทน
ที่การค้าแบบโบราณซึ่งกำลังอ่อนร้าและหมดไปในที่สุด ที่เหลืออยู่คือโชว์ห่วยรอบตลาดที่กลายเป็นคนชั้นกลาง เถ้าแก่กลาย
เป็นอาแปะอาม่าไปหมด สิ่งเหล่านี้เสื่อมสลายไปตามกาลเวลา
เช่นเดียวกับเราและเพื่อนๆของเราในยุคสมัยเดียวกัน แน่นอนเลข5นำหน้าแล้ว ต่างมีคนรุ่นใหม่ทดแทนขึ้นมา แน่นอนถ้าไม่แข็ง
แรงพอก็จะกลายเป็นลูกจ้าง พน้กงานในที่สุด
คำว่า เถ้าแก่ใหม่ เกิดยากเต็มที....และอีกไม่นานโชว์ห่วยก็จะล้มหายตายจากไปตามโรงหนัง