ภาพหน้าเว็บ

ลองแต่งภาพของเจี๊ยบและลูกศิษย์ดู

[img] [/img]

ง่ายๆกับPhotoshop ปรับความสว่าง-มืดด้วยExposure ปรับให้สีอิ่มตัวขึ้นด้วยVibrance เครื่องมือนี้อยู่ใน Image Adjustments

เด็กๆจบการศึกษา...........
ครูก็หน้าบาน เชียว....................

ใช่เลย เพราะหน้าบานตลอดเวลา เขาเรียกคนมีหน้ามีตาย่ะ เออน่ะ มีตังค์มีเวลาเมื่อไร จะไปเฉือนเหนียงกะร่องน้ำหมากออกแน่ๆ แล้วจะส่งรูปตอนยังไม่หายไปให้ดู เหมือนคนถูกทุบนั่นแหละว่ะ

เด็กๆจะสนิทกะเรามาก กอดรัดฟัดเหวี่ยงครูได้ เหมือนสมัยอยู่หนองบอนแหละ มันบอกว่า แต่ก่อนไม่กล้ากอดครูคนไหนหรอก จนแม่หมูเจี๊ยบเข้ามานี่แหละ ไอ้พวกลูกสาวไม่กอดเฉยๆ ชอบจับห่วงยางครูกันอีก

อืม................ดีแล้ว ไปอยู่ที่ไหนมีแต่ คนรัก.......น่าดีใจด้วย
(ยกเว้น ผอ. (บางคน) เนาะ).....................................

.......ดี สุข สดชื่น สมหวัง

ขอร่วมภาคภูมิใจกับหมูเจี๊ยบด้วยอีกคนครับ...

ลืมแต่ง หน้า ให้ เด็กผู้ชาย คนนึงครับ............

......อยู่ข้างหมูเจี๊ยบ

หนุ่มสวยคนนี้ เรียกกันทั้งโรงเรียนว่านังตาล ปีนี้เรียนห้อง ๒ ที่โรงเรียนชาย นังตาลนี่แต่งหน้าเก่ง ชอบอิงชอบกระแซะอยู่กะหมูเจี๊ยบ ฝึกเล่านิทายอยู่สามวัน ได้เหรียญเงินของจังหวัด ส่วนที่เก่งเรื่องพูดภาษาอังกฤษได้เหรียญทอง ๘๙.๔๙ ได้ที๖ ของภาคกลาง ตะวันออก ต้องนังปลื้ม พูดถึงเรื่องนี้ทีไรแล้วเสียด๊าย เสียดาย แพ้กันแค่ทศนิยม มันกังวล นอนไม่หลับ ต้องเดินทางแต่ดึก ผอ.ก็ไม่ให้ไปพักล่วงหน้า ให้แต่เด็กพิเศษไปพัก หากได้พักเต็มที่อย่างเด็กหนองบอน ต้องได้ไประดับประเทศแน่ๆ เพราะจะสดชื่น และไบร๊ท์กว่านี้ เฮ้อ .....

สงสัยที่ซบตัก ก็..นัง.. เหมือนกันใช่ใหม