รูปเมื่อคืน

.....คนเก่งจำได้....แบบเลือนๆๆๆๆๆๆ

ดีครับจะบอกประดิษฐ์ เณเรศ ถ้าเอาพิชัยกับสมบูรณ์มาด้วยจะดี
เสียดาย โมทย์เพิ่งกลับกท.ตอนบ่ายนี้เอง

หมูเจี๊ยบจัดการทีนะจ๊ะ...นะ....จ๊ะ

แหมทีพูดกับสาวพันปี....พูดเพราะ

กับศรีภรรยามีแบบนี้บ้างหรือเปล่า....ต้องถามอ้วนนะจ๊ะ

... ...

ติ๋มบอกว่าดีใจมากๆที่ได้พบเพื่อนที่เคยกินข้าวหม้อเดียวกัน เป็นความรัก ความผูกพันที่ครูหนองบอนมีให้กัน ติ๋มเป็นเนื้องอกที่ก้านสมอง ต้องผ่าตัด นอนโรงบาลเป็นเดือน หยุดงาน ๑ เทอม ต้องเริ่มเขียน ก ข ใหม่ เพราะมือ ขา ใช้งานไม่ได้ เหมือนคนเป็นอัมพาต ต้องกายภาพบำบัดอยู่ช่วงนึง ผลจากการผ่าตัด ทำให้หน้าตาและรูปร่างเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เราก็เห็นว่า ดวงตาของติ๋มเปลี่ยน มันดูลึกๆ แต่สามารถมองเห็นได้ดี ซึ่งโชคดีมหาศาลที่กลับมาทำงานได้ดังเดิม ชายหนุ่มทุกคนไม่มีใครจำได้ แต่ติ๋มจำได้ทุกคน ตอนนี้รอดูรูปอยู่ จะcopy ส่งไปให้เขา

รูปถ่ยได้ไม่ดีเลย..เพราะไม่ได้ตั้งตัวเสียดายเหมือนกัน ดูรูปแล้วอย่าตกใจ
ละกัน ขอเฟ้ซบุ้คติ๋มด้วย

ยังมีเค้าเดิมอยู่...เสียดายที่ไม่ได้พบกับเพื่อนเก่า ที่สำคัญคือเธอเป็นสมาชิกคอกหมูที่สำคัญคนหนึ่ง เสียดาย...เสียดาย

.....โมทย์ แต่งรูปพิชัยให้หล่อกว่านี้หน่อยได้ไหมเพื่อน

.....ไม่เห็นบอกว่าติ๋มมีครอบครัวหรือยัง

เล่าประวัติให้ละเอียดด้วย.....อยากทราบ

กล้องมันชัดเกินไป ทำให้หมูเจี๊ยบจะต้องเก็บตังค์ไปเฉือนเหนียงกะร่องน้ำหมากเร็วๆนี้ ติ๋มมีครอบครัวแล้ว สามีเป็นครู ลูกชายเรียนแพทย์ ลูกสาวชื่อใบเตย (มันช่างเป็นความบังเอิญอะไรขนาดนั้น ชื่อเดียวกะลูกดิษฐ์เลย) กำลังเรียนครูปีสองมั้ง ก็รุ่นเดียวกันกะใบเตยของดิษฐ์นี่แหละ ติ๋มมาเมื่อไร เราคงได้พบปะกันอีก โมทย์ต้องได้เจอกันกะติ๋มแน่ๆ เราดีใจที่เป็นจัดแจงให้เพื่อนๆพบกันจนได้

สารภาพซะเลย ที่พูดถึงกันมาสองสามวันแล้วนี่ ผมยังนึกไม่ออกเลยครับว่าติ๋มคนไหน ดูรูปแล้วก็ยังนึกไม่ออก จากความทรงจำมีสาวหนึ่งบรรจุมาใหม่ๆ สมัยนั้นเลี้ยงต้อนรับกันที่โรงฝึกงาน สาวนั้นออกไปเต้นด้วย ใช่หรือเปล่าก็ไม่รู้

ไม่น่าเชื่อว่าพี่สันต์จำไม่ได้ เดี๋ยวเช็คเมล์นะ จะส่งรูปไปให้ ติ๋มคนนี้ดิษฐ์เขาเคยปลื้มอยู่นะ

พี่สันต์ เช็คเมล์ด้วยจ้า

กล้องใครครับ...............
รู้ไว้ เผื่อเจอกันจะได้หนีให้ไกล.................
ชัด...........ชิบ

กล้องตัวนี้ดีมากครับ ถ่ายแล้วไม่ต้องแต่ง ชัดดีเหมือนตาเห็นเลย