หลังไฟใหม้

ผมเล่าเรื่องไฟใหม้บ้านไปและเคยเอารูปไฟใหม้บ้านมาลงครั้งหนึ่ง ตอนงานศาลเจ้าไปเจอภาพนี้ ภาพซากตึกที่เป็นปูน
หลังเด็กผู้หญิง เป็นบ้านเก่า เหลือเท่าที่เห็น รอบๆบ้านเพื่อนบ้านก็ราบเรียบไปหมด หลังจากนั้นก็เกิดน้ำท่วมอย่างที่
เห็น ต่อมาย่านการค้าก็ย้ายไปกระจายอยู่ในตลาด...

ตึกหลายชั้นถูกสร้างทดแทนบ้าน 2 ชั้น และเมื่อมีการสร้างคลองเลี่ยงเมืองรู้ว่าน้ำไม่ท่วม ก็มีกากว้านซื้อที่ริมน้ำจากเจ้าของเก่า(บางราย)จนหมด
ที่ตรงติดโรงรถบ้านผมถูกซื้อโดยเจ้าของร้านทอง ที่ข้างบ้านอีกด้านเคย
เป็นห้องแถว 2 ชั้น บ้านเก่าของอ้วน(อุษา)ถูกซู้ปลูกตึก มีคนแก่รุ่นก๋งผมอยู่กับลูกเพียง2 คน

หัวมุมตรงข้ามตึกสีชมพู ร้านจิตธาดาเก่า เป็นตึกสูงของเพื่อนสมัยเด็กอยู่ตรง
กับท่าใหญ่ตรงข้ามร้านยินดี แต่ก่อนขายน้ำมันยาง ของป่า เจ้าของร้านมี
คนเรียกติดปากว่า เจ้มะลิ ใครเรียนเบญจะต้อลลงมาแถวๆนี้แหละ

อันนี้เป็นประเภท มุมมองแล้วนะครับ

ตอนนี้ย่านริมน้ำที่เป็นบ้านพักอาศัย และมีประวัติอันยาวนาน กำลัง
เปลี่ยนเป็นย่าน น้ำเมา แหล่งมั่วสุมของวัยรุ่น และพวกขี้เหล้าทั้ง
หลาย(ยกเว้นผม) กำลังเอาบรรยากาศริมน้ำมาหากิน บนความ
เดือดร้อนของผู้อยู่อาศัยซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้สูงอายุ โดยอ้างสิทธิ
ของตน โดยลืมสิทธิของคนอื่น

โดยความไร้ความรับผิดชอบและความกล้าหาญของผู้อาสาเข้า
มารับใช้ประชาชนในนาม สท. สจ. ที่ถนัดแต่เปิดงาน นั่งโซฟา
ในงานอีเว้นท์

สมัยเรียนเบญจะจำได้แต่ร้านเจ็กบ๋อยครับ ตอนซื้อปลากัดจีนก็ไม่น่าจะใช่ร้านตุ๋ย สงสัยเป็นร้านในตลาดเก่ามากกว่า

ปลากัดจีนเป็นของตาเก้าอยู่ในซอกหินข้างตลาดพระ แกตักปลากัด ปลา
เข็มแถววท้องนา มาขายเด็กๆน่ะครับ ตอนนั้นธุรกิจเพาะปลายังไม่เกิด
ส่วนร้านเจ๗กบ๋อยอยู่ด้านบน ตนนี้ลูกเขยครองตลาดเครื่องเขียนแทน
ร้านอมรไปแล้ว เช่นเดียวกับร้านที่ขลุงที่เคยค้าขายกับหนองบอน