วันนี้ขับรถไปเสียภาษีที่มะขาม ระยะทาง 10 กว่ากม. ระหว่างทางพบเห็นเรื่องราวมากมายทั้ง 2 ข้างทางไม่เว้นแม้แต่บนท้องฟ้าก็มีเรื่องก้อนเมฆให้เขียนถึง ตั้งแต่ถ่ายรูปมา การออกไปธุระข้างนอกกลายเป็นการพักผ่อนอย่างสิ้นเชิง แม้กระทั่งรถติดไฟแดงก็หาเรื่องที่จะถ่ายรูปได้ตลอดเวลา เพราะท้องฟ้าเปลี่ยนไปทุกวัน
2ข้างทางตั้งแต่สะพานวัดจันทร์ลงไปซึ่งแต่ก่อนเป็นท้องนายาวเหยีเดไปถึงโรงเรียนลาซาล -พลับหลา กลายเป็นสิ่งปลูกสร้างเข้ามาแทนที่ยาวไปจนถึงมะขาม ไม่มีที่โล่งสำหรับเดินตามคันนา หรือพายเรือเล่นตอนน้ำท่วมอีกต่อไป
การเข้ามาของบ้านจัดสรร บริษัทยักษ์ใกหญ่อย่างโฮมโปร แม็คโคร ไทวัสดุ โลตัส ทำให้ผมนึกถึงร้านค้าขนาดกลางหรือขนาดเล็กจะมีที่อยู่ที่ยืนตรงใหน ในเมื่อยักษ์ใหญ่ที่มีกำลังทุนมหาศาลเข้ามาแทนที่ ไอ้คำว่า"ต้องปรับตัวให้
เข้ากับความเปลี่ยนแปลง"ดูเหมือนเป็นคำปลอบโยนที่ดัดจริตไปแล้ว
โรงหนังด้งเดิมของคนจันทร์3โรงสูญพันธ์ไปแล้ว ตามด้วยร้านขายหนังสืออย่างบ้านหนังสือและหนอนหนังสือก็ต้องเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น รวมทั้งร้านขายเครื่องไฟฟ้าขนาดกลางและเล็กก็ปิดตัวลง
นี่ขนาดยังไม่เป็นประชาคมอาเซียน...ยังชิบห..ย ขนาดนี้ แล้วที่รณรงค์ให้เตรียมรับประชาคมอาเซียน นอกจากธง
และโปสเตอร์ที่ซื้อจากทางร้าน และการที่จะเสียเขาพระวิหารไป แล้วเตรียมเรื่องอะไรอีก
คงต้องเตรียมตัวดูตอนจบของรัฐบาลชั่วนี่ก่อนกระมัง
.