ถ้านับวันเวลาจากคอกหมูถึงตอนนี้ก็นับว่าเท่ากับอายุคนคนหนึ่งที่ผ่านมา30กว่าปีเลยทีเดียว ผ่านร้อนผ่านหนาว
ผ่านเรื่องราวมามากมายมาจนถึงวันนี้ เพื่อนๆเราในคอกหมูอยู่ดีมีสุขครบถ้วนก็เป็นเรื่องน่ายินดีแล้ว เวลาเพื่อนๆ
ลงรูปลูกๆหรือลูกของเพื่อนที่เข้ามาในเว็บผมมักจะดีใจและรอดูว่าลูกๆของเพื่อนเป็นอย่างไรกันบ้าง คงเป็นเพราะ
เวลาเราคบกันตอนที่ยังไม่แต่งงานก็รู้สึกเหมือนผู้คนรอบข้างมองเราเหมือนคนไม่เอาใหน ที่ขยันทำเรื่องไร้สาระ
ส่งเสียงดังรบกวนเพื่อนบ้านทุกวี่ทุกวัน เหมือนชีวิตจมอยู่กับขวดเหล้าและควันบุหรี่
มาจนถึงวันนี้ลูกของเพื่อนๆก็มีการศึกษาที่ดี เป็นลูกที่ดี และเพื่อนๆแต่ละคนก็เป็นหัวหน้าครอบครัวที่นำพาซึ่ง
ความสำเร็จในบั้นปลายชีวิตได้อย่างน่าภาคภูมิใจ(อย่างไม่น่าเชื่อ)
และแม้แต่ทุกๆคนที่อยู่สุขสบายกันไปแล้วสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขมากๆก็คือเพื่อนยังไม่ลืมเพื่อน ซึ่งเป็นสิ่งที่
มีน้อยเหลือเกินที่เพื่อนๆจะเข้ามาพบกันทุกวันเป็นเวลาเกือบ 2 ปีแล้ว
ทุกวันผมได้เห็นีวิตและความเป็นไปข่าวคราวรวมทั้งรูปสวยๆก็จากเว็บคอกหมูนี่แหละ ที่ทำให้มีแรงออกไปถ่าย
รูปหาเรื่องหาราวมาเขียนได้ทุกๆวัน....และมีความสุขที่เห็นเพื่อนๆมีความสุข และรอวันเวลาที่เราจะได้หัว
เราะด้วยกันอีก...ครับ ก็ไม่เลวซะทีเดียว สำหรับ ลุงขี้เมา ทั้งหลาย
