เริ่มจากเว็บที่เล่าเรื่องเก่าไร้สาระไปวัน วัน จนกระทั่งมีการเข้ามาของลูกหลานครูหนองบอน ตามด้วยข่าวความเคลื่อนไหว ได้ชวนป้าสุมู๋เจี๊ยบเข้าคอก ข่าวเศร้า งานเกษียณพี่ยุทธ งานศพ จนกระทั่งดลบันดาลให้วสันต์ไปพพบเสี่ยอมที่เชียงใหม่ ตามด้วยเสี่ยโมทย์ และปทุมที่ไปพบเสี่ยหอมที่โคราช งานสังสันทน์จนเป็นที่มาของชมรม(ลม)ครูโรงเรียนบ้านหนองบอน ตามด้วยข่าวงานแต่งงานของลูกหลาน
แล้วจากนั้นลูกหลานก็ไปตามวิถี และต่อมาก็กลายเป็นเว็บภาพถ่ายเพราะแรงบันดาลใจจากอากง จนกระทั่งผมได้ย้อนอดีตพาลูกไปสอนดนตรีที่หนองบอน ตามด้วยงานของพี่วี
ช่วงเวลาเพียงปีกว่าๆของคอกหมู มีเรื่องราวผ่านมาและผ่นไปมากมายเหลือเกิน แต่สิ่งที่เหลืออยู่คือความผูกพันที่ค่อนข้างแน่นแฟ้น และผมยังหวังอยู่เสมอว่าสมาชิกที่หายไปจะย้อนกลับมาที่คอกหมูอีก ผมยังตั้งใจว่าเว็บคอกหมูจะสื่อกลางความเคลื่อนไหวข่าวสารของครูหนองบอนต่อไป
ว่าแต่ว่า..เราจะเดินไปใหนกันต่อดีครับ...เพื่อนๆ
