กรณีของเจี๊ยบ

การที่ได้รับ...คำสั่งที่ไม่ชอบด้วยความรู้สึก...เป็นเรื่องที่สร้างความเครียดและความคับข้องใจต่อผู้ใต้บังคับบัญชา
อย่างกรณีของเจี๊ยบเป็นเรื่องที่น่าเห็นใจและเป็นเรื่องที่ผู้ใต้บังคับบัญชา หรือลูกน้อง หรือพนักงานอีกมากมายที่
ต้องประสบกับเรื่องเหล่านี้...ตราบใดที่เรายังอยู่...ใต้บังคับบัญชา...ของเขาหรือเธอ

เอาแค่กรณีของผมเป็นตัวอย่างก็ได้นะครับ....ผมโดนบังคับให้อยู่ในห้องเก็บของหลังโรงอาหาร ไม่มีห้องน้ำ
ไม่มีห้องส้วม มีฝุ่นมันล้อมรอบ ทั้งที่เบิกค่าเช่าได้ เป็นเวลา 5 ปี ผมโดนเพื่อนของผมเองที่ชวนไปอยู่โรงเรียน
(ของมัน)แล้วให้ผมสอนชั้น อนุบาล แล้วยืนหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นผมวิ่งตามจับเด็กที่หนีกลับบ้านขณะเด็กยืน
เข้าแถวตอนหลังพักเที่ยง ผมโดนคำสั่งให้เป็นผู้บังคับบัญชาลูกเสือทั้งๆที่ผมผูกเงื่อนไม่เป็น และโดนผู้บังคับ
บัญชาที่ อายุน้อยกว่า เรียกผมไปโรงเรียนทั้งที่ผมกลับถึงบ้านแล้ว

ที่เขียนมาก็เพื่อให้รู้ว่า...ทุกๆคน..มีสิทธิโดน...ผู้บังคับบัญชาสั่งแบบนี้ทุกคน ถ้าไม่อยากโดน ก็อย่าได้คิด
ย้ายหนีเลย ไปสอบเป็นผู้บริหาร จะดีกว่า

แต่ผมอ่อนด้อยสติปัญญา...จึงตัดใจลาออก...แต่สำหรับเจี๊ยบ...สมควรให้ไปต่อ..ครับ

555 อ่านอยู่ตั้งนาน คิดว่าตุ๋ยจะยุให้เจี๊ยบแข็ง .. (ข้อ)
ที่แท้ให้ไปต่อซะงั้น

ยืมคอมเพื่อนออนไลน์ ติดต่อยาก เขาเหมือนตัดสัญญานโทรศัพท์ อยู่รวมกัน ๖๐ คน มีส้วม ๒ ห้อง ร้อนมาก เดินไปอาบน้ำไปกลับเกือยกิโล เดินไปห้องประชุมอีก ๓๐๐ เมตร เอาซะปวดขาอีกข้าง สะใจผอ. ไปเจอเขางานทวีก็บอกเขาด้วย เขาคงมีความสุขกับความเจ็บป่วยของลูกน้อง โชคดีที่น้องๆช่วยตักข้าวให้ ล้างจานให้ หมูเจี๊ยบโทรหาโรจน์หลายครั้ง จะขอบริจาคผลไม้ จะให้แวะเยี่ยมที่คุกเปิดซักหน่อย เมื่อวันก่อนก็คร่ำครวญกับโมทย์ กับเสี่ยหอมซะหมดตังค์ในโทรศัพท์เลย วันนี้เขาสอนเรื่องประวัติของหลวงพ่อสด ของเจ้าสำนัก ของอุบาสิกาจันทร์ ไร้สาระมาก คืนนี้หนีกลับมาเร็ว มายิมโน้ตบุค อย่าลิมบอกผอ.เพื่อนพี่ตุ๋ย เขาจะได้สะใจ

สงสัยอยู่ที่เดียวกับวสันต์น่ะแหละ

ถ้าเจอก็จะบอกให้...อย่าไปแกล้งน้องเลย...แก่ๆกันแล้ว จะบอกแบบนี้
จริงๆ

เรียนรุ่นเดียวกัน แต่คนละห้อง