ผมเขียนถึงคนวัย ผู้ใหญ่ ซึ่งเป็นวัยของพวกเรา เร็วอย่างไม่น่าเชื่อ ถ้าเด็กหนุ่มเด็กสาววัย18-20 ไม่เรียกเราว่า ลุง เรา
คงไม่รู้ตัวกันหร็อกว่าเรา เข้าสู่วัยที่เขาเรียกกันว่า ผู้หลักผู้ใหญ่ กันแล้ว และก็ควรเป็นหลักเป็นที่พึ่งพิง เป็นที่ปรึกษาของ
คนหนุ่มสาวได้...ซึ่งผมก็เพิ่งมารู้ตัวก็ตอนมีปัญหาในชุมชนนี่แหละ
เวลามีปัญหาเกิดขึ้นในชุมชนผมเคยเรียกหา ผู้ใหญ่ มาแก้ปัญหา ผู้ใหญ่นั้นก็คือผู้ที่เกิดก่อน มีอายุ ฐานะ ในชุมชน ซึ่ง
จะทำให้คนรุ่นหลังเกรงอกเกรงใจกันบ้าง แต่ ผู้ใหญ่ เหล่านั้นก็ไม่ออกมา เพื่อนบ้านบอกว่า "พี่ เขาแก่แล้ว คงไม่ไหว
หร็อกออกมาเดี๋ยวเครียด เขาคงอยากอยู่เงียบๆไม่อยากวุ่นวายอะไรแล้ว" ซึ่งทำให้ผมคิดได้ เพราะ ผู้ใหญ่ ที่ผมว่า
(รวมทั้งแม่ผมด้วย) อายุปาไปเกือบ 80 ก็เลยวัยผู้ใหญ่ เป็น..วัยผู้เฒ่า..แล้ว
การยืนอยู่ในสังคมในวัย ผู้ใหญ่ อย่างผมนี่ จึงดูไม่น่าสนุกอะไรเลย เพราะรู้สึกว่า การเป็นผู้ใหญ่สมัยนี้ เงิน เป็นตัว
ช่วยที่สำคัญมากๆ ระหว่างผู้ใหญ่ที่มีคุณธรรม กับ ผู้ใหญ่ที่มีเงิน นั้น ฝ่ายหลังจะเป็น ผู้ใหญ่ กว่า