กฏหมา

ผมได้ยินเรื่องบริษัทใหญ่กว้านซื้อที่ดินเกือบหมดจังหวัดแล้วก็ไม่รู้สึกอะไรนะครับ แต่เป็นเพราะความยินยอมของเจ้าของที่ดินเองที่อยากมีเงินล้านก่อนตาย แต่ยังไม่ทันตายเงินดันหมดเพราะซื้อรถ ซื้อบ้าน ซื้อโทรศัพท์ ซื้อโฮมเธียเตอร์ แล้วแบ่งพี่น้อง ในที่สุดลูกหลานก็ต้องมาเป็นทาษในโรงงานบนที่ดินทำกินของตัวเอง.........
ทำให้ผมนึกถึงคุณกรณ์ที่พยายามผลักดันกฏหมายที่ดินที่ดฉบับหนึ่งที่่ดีสำหรับปรัะชาชนไม่ใช่นายทุน แต่กฏหมาย
ฉบับนั้นก็ตกไป....

แต่กฎหมายดีๆที่ให้นักการเมืองอยู่ได้แค่ 2 สมัย ก็ถูกปลดล็อคให้อยู่ได้ไม่จำกัด ทำให้เกิดการผูกขาดอำนาจทางการเมืองกลับไม่มีใครสนใจพูดถึงไม่ว่านักวิชาการ ฝ่ายค้าน ฝ่ายรัฐบาล หรือกลุ่มม้อบ กฏหมายก็เลยกลายเป็นกฎหมา

ผมได้ยินเสี่ยหอมบอกว่าเรามัวแต่นั่งอยู่หน้าจอแล้วจะเปลี่ยนอะไรได้ นายใหญ่บอกว่าเราตัวเล็กๆไม่สามารถเปลี่ยน
อะไรได้ แต่ผมเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่าถึงเราจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ แต่เราก็อย่าให้อะไรมาเปลี่ยนแปลงศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ในตัวของเราก็แล้วกัน

ลุง ลุงทำ ย หายป่าว

......ย ตกหาย

โดนใจ..........แต่ ย หายของป้าสุมันอะไรงง..ตามไม่ทัน

ก้อ ลุงตุ๋ยแกพิมพ์เร็ว ลืมใส่ ย ที่หัวข้อกระทู้อะดิ