เสี่ยหอมเพิ่งโทรมาจากเรือสำราญที่กำลังท่องตามลำน้ำเจ้าพระยา บอกว่ากำลังถ่ายรูป
ทิวทัศน์ 2 ข้างแม่น้ำ ผมรับรู้ได้ถึงความสุขจากน้ำเสียงของเขาที่บอกเล่าทางโทรศัพท์
เรือสำราญลำนี้จุคนได้300กว่าคน เท่จำนวนนักเรียนในอาคาร2 หลังเลยทีเดียว ผมคิด
ว่าเขาคงได้สำผัสบรรยากาศ อาหาร ผู้คนและประสบการณ์ใหม่ๆ เสี่ยหอมบอกว่าเรือลำ
นี้จะไปเทียบท่าที่โรงแรมโอเรียนเต็ลโรงแรมสุดหรูที่คิดว่าพวกเรายังคงไม่เคยไป ก็เลย
บอกเสี่ยหอมไปว่า ถ่ายรูปไว้มากๆเพราะโอกาสแบบนี้มีน้อย
เพื่อนๆของเราคงมีโอกาสดีๆในชีวิตแตกต่างกันไป เดื๋ยวนี้การไปต่างประเทศก็รู้สึกจะเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว เพราะมีบริษัททัวร์ หรือตามหน่วยงานจัดกันไปบ่อยๆ ดีใจที่เพื่อนๆฝ่าฟันอุปสรรคมาถึงวันนี้วัยนี้ วัยที่เรื่มมีคนยกมือไหว้นอกเหนือจากลูกศิษย์วัยที่ผมเรียกว่า..ผู้ใหญ่...
เขียนมาเสียยาว...แล้วผมจะมี..โอกาส..อย่างเพื่อนๆใหมนี่...
