เพื่อใคร

ก็เจ็บปวดกันพอสมควรนะครับ สำหรับคนรักนักโทษ อุตสาห์ทุ่มเทกายใจให้ คำตอบเรื่อง
ขึ้นราคาแผงค้าเป็น 8000 บาทในจตุจักร จากที่กทม.เคยให้เช่าต่ำกว่านั้นหลายเท่าตัว
โดยให้เหตุผลว่าถ้าไม่รับเงื่อนไขนี้ มีคนมาให้แล้วเดือนละหมื่น ด้วยความกลัวจะเสียสิทธิ
ก็ยอมให้ขึ้น 5 ต่อ 4 นี่แหละที่เรียกว่าความไม่สามัคคี และก็เป็นบทพิสูจน์ว่าคนที่เขารัก
นักหนาไม่ได้แยแสกับพวกเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
พรุ่งนี้จะมีการชุมนุมสร้างความเดือดร้อน
ให้กับผู้ค้าย่านราชประสงค์และผู้ใช้เส้นทางสายนั้นอีก มันไม่รู้เลยว่าการกีดขวางทางจราจร
ทำให้พนักงานในห้างร้านหลายร้อยบริษัทต้องโดนหักเงินเดือนเพราะมาทำงานไม่ทัน นี่
คือประชาธิปไตยและเสรีภาพอย่างที่มันต้องการ พวกมันเคยทุบรถนายก ลากเลขาออกมาทำร้ายแต่มันไม่พูดถึง แต่รถของทีวีพวกมันโดนทุบโดยคนคนเดียวเสือกโวยวาย
ผมรู้สึกว่าคนกรุงเทพช่างมีน้ำอดน้ำทน และเป็นคนดีเหลือเกินที่อดทนแล้วปล่อยให้พวก
ไพร่พวกนี้มาชุมนุมอย่างพร่ำเพรื่อทั้งๆที่มันก็ได้มาทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว

........แล้วจะทำอย่างไรเล่าครับท่าน........

คนมักชอบพูดว่า"เราจะไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้" เชื่อผมมั้ยครับว่าคนที่
ไม่ชอบแบบเรา มีมากกว่า พวกมัน ผมไม่แนะนำให้ออกไปแล้วเจ็บ
และพิการนะครับ...เราไม่ได้7ล้านหร็อก...แต่ผมมีความเชื่อว่าเมื่อคนที่มีความเชื่อแบบพวกเรามีมากขึ้น ความคับแค้นมีมากขึ้น 14 ตุลา จะกลับมาอีกหน แต่ผมอยากจะขอร้องเพื่อนๆว่าจะคิดจะทำจะเชื่ออะไรอย่าวู่วาม.....
และอย่าฝากความหวังไว้กับใคร

สมัยผบ.ทบ.เป็นนายกมีเพื่อนคุมทัพฟ้าทัพบก ยังอยู่ไม่ได้เลย
เราอายุขนาดนี้แล้วก็ควรจะรู้ว่าระบอบดีเลวผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

ถามว่าแล้วจะทำอย่างไร

ตอนนี้ถ่ายรูปไปก่อนครับ...ถ่ายให้สวยๆ เขียนอะไรให้เพื่อนยิ้มและหัวเราะ
จะดีกว่า

อ้อ...ที่ผมเขียนเรื่องเหล่านี้มาก็เพื่อบอกในสิ่งที่ผมเจอมา และความ
คิดในสิ่งที่ผมมีต่อสิ่งที่เจอนะครับ

......จริงๆๆๆๆออกไปตายทำไม....อัปรีย์ไปจังไรมา.......
มันก็มาแด็กเหมือนกัน....ยิ่งแดกมากกว่าเก่าไอ้เทือกน่ะ...
.........หาถ่ายรูปสวยๆมาให้ดูกันดีกว่า.......
19มีนาคมต้องเดินทางไกลอีกครั้งกลับ22มีนาคม....
จะหารูปสวยๆมาฝาก......วันที่1เมษายน....จะไปล่องเรือหารัก
ที่ ก.ท.ม. เรือสำราญ.....นะเพื่อน จริงๆๆ ไม่ได้โม้มมมมมม....